Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nienawidzę alkoholizmu z całego serca. Cała moja rodzina została przez to w jakimś stopniu naznaczona i oszpecona, zarówno psychicznie, jak i fizycznie.

Wydawało mi się naturalne, że do życia potrzebuje miłości. Tylko nikt nigdy nie uświadomił mnie, że musi to być miłość do samej siebie.

Mówi się że to chłopcy łamią dziewczynkom serca - u mnie był to tata. Za każdym razem kiedy znów zaczynał pić, moje serce pękało.

Miłość do siebie jest jak wielka tarcza, przez którą bardzo trudno jest się przebić, wiec i trudno kogoś zranić. Mieć świadomość tego, kim się jest, i to akceptować, to coś pięknego.

Może spaść milion gwiazd, a nic go nie zmieni. Nawet ja.

To strasznie przykre, że musi się wydarzyć coś takiego, żeby ludzie w końcu cię zauważyli.

Wyglądam przecież okropnie. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz się malowałam. Jestem brzydka. Czy tylko ja to widzę? Cała reszta mówi coś o blondynce z niebieskimi oczami i uroczym uśmiechem.

Nikt nie wie, co siedzi nam w głowie, a nie ma nic gorszego, niż milczeć w cierpieniu.

Śmierć nie oznacza, że to koniec.

Śmierć nigdy nie jest wyjściem.

Śmierć nie jest rozwiązaniem. Terapia jest rozwiązaniem, leczenie.