Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Problem z nadzieją polega na tym, że trzeba ją trzymać pod kontrolą. Inaczej pochłania cię jak woda.

- Bo widzisz, to strach nie pozwala ludziom od siebie odejść. - Elizabeth stuka w jej biurko wymanikiurowanym paznokciem. - A ja już się nie boję.

To tak jakby przesunęła palcem po starej bliźnie - w sumie nie boli, ale miejsce jest wrażliwe.

- Nic więcej nie potrzeba do szczęścia, prawda? - rzuca Richard. - Tylko słońca i kawy. I czegoś do czytania.

-Wstyd rośnie w ciemnościach - oświadczyła doniosłym tonem Nicky. - A prawda nas wyzwoli........

Wstyd rośnie w ciemnościach. A prawda nas wyzwoli.

Trzeba sobie wybaczyć, bo inaczej jak można zapomnieć o przeszłości?

Wiem też, jak to jest, kiedy ktoś się nad tobą znęca.

To całkowity zbieg okoliczności, że jestem tam tego wieczoru, kiedy umiera Dickie Graham. Tak właśnie powiem, jeśli ktoś mnie zapyta. Nigdy nie przepadałam za Dickiem i akurat ten fakt będę musiała zataić, niemniej sądzę, że nikt nie zasługuje na taką śmierć. Nawet najgorsi spośród nas.

Wszystko sprowadza się do kolejnych wyborów, tylko że w danym momencie nawet nie wiesz, że właśnie je podejmujesz ani że zostaną z tobą na zawsze, że nigdy nie będziesz mogła się cofnąć do czasu, zanim ich dokonałaś.

Czasami mam wrażenie, że w kółko dzieje się to samo: że wszystko stanowi tylko wariację czegoś, co już się wydarzyło, a życie jest jak woda, napływa prądami, odbiera nam jedne rzeczy, a oddaje inne.

Kolejna czynność, którą wykonuję każdego ranka – jeśli starcza mi czasu – to rzut oka na profil Ellie na Facebooku. Od wczoraj zdążyła zamieścić swoje nowe zdjęcie z Rose: siedzą na murku – moim zdaniem jest za wysoki dla dwuletniego dziecka – i spoglądają na wieżę Eiffla. Podpis: Kolejna pozycja na liście Rose skreślona! Paris, je t’aime.