cytaty z książki "The Midnight Heir"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Miłość to miłość. Nie istnieje żadne lekarstwo na złamane serce, które nie zniszczyłoby jego zdolności kochania na zawsze.
Aniele, daj mi cierpliwość, żebym go nie udusił i mądrość, bym wbił mu trochę rozsądku do jego zakutego łba.
- Widzę odziedziczony talent do dramatycznych przemów.
- Co?
- Nic. Zastanawiałem się tylko w jaki sposób zaszedł ci za skórę ten żyrandol.
Och, ja ci zaufam. To nie ma znaczenia. My wszyscy zostaniemy zdradzeni – prędzej, czy później – wszyscy zostaniemy zdradzeni, bądź zdradzimy.
Co za znakomity pomysł. Słyszałem, że alkohol tylko polepsza celność. Noc jest jeszcze młoda. Wyobraź sobie ile barmanek możesz postrzelić przed nadejściem świtu.
Magnus odsunął się od niej jakby była jadowitym wężem. Nie wyglądała na zranioną, złą, a nawet zdziwioną. Zwróciła wzrok na Tatianę, jak ciekawy śledczy.
- Mamo? – spytała. – Co jest nie tak ?
Tatiana wykrzywiła wargi.
- On nie jest taki jak inni – powiedziała. – Wystarczająco lubi kobiety, ale ma też słabość do mężczyzn, tak słyszałam, natomiast jego gusta nie obejmują Nocnych Łowców. I nie jest śmiertelny. Żyje już przez długi czas. Nie można oczekiwać po nim, że normalnie zareaguje…
Co się z nim stało? – Magnus zapytał zadumany. – Pozwól mi pomyśleć... Ukradł rower i jechał nim, nie używając ani przez chwilę rąk, przez Trafalgar Square. Próbował wspiąć się na Kolumnę Nelsona i z nim walczyć. Potem zgubiłem go na chwile, a gdy udało mi się go dogonić, wędrował w Hyde Parku, dobrnął do Jeziora Serpentine, rozłożył ręce i zaczął krzyczeć: „Kaczki, przyjmijcie mnie jako waszego
króla!
Robiłam to o co mnie proszono, a moja nagroda to, to że moje życie spłonęło na popiół. Nie mów mi o złagodzeniu mojego bólu. Mój ból jest jedyną rzeczą jaka mi pozostała.
Nephilim, który zaatakował Przyziemnego, a przecież jego zadaniem była ich ochrona - Clave byłoby tym zachwycone.
Jesteś czarownikiem, przyjacielem mojego ojca. Zawsze wspominał cię mojej siostrze i mnie, gdy inni Nocni Łowcy wyrażali się źle w naszej obecności o Podziemnych. Opowiadał że znał czarownika, który był lepszym przyjacielem i osobą bardziej godną zaufania niż jest niejeden Nephilim.
Zaufanie jest jak umieszczenie sztyletu w czyjejś dłoni i ustawienie jego ostrza tak by celowało prosto w twoje serce.
Tapeta dyndała ze ściany w strzępach. Magnus mógł jedynie dostrzec to tu, to tam po kilka słów na pozostałych kawałkach: LITOŚCI, ŻAŁUJĄ, DIABELSKIE Ostatnie zdanie było jeszcze czytelne. Głosiło: NIECH BÓG ZLITUJE SIĘ NAD NASZYMI DUSZAMI. Poniżej, nienapisane krwią, lecz wycięte w tapecie, przez co Magnus podejrzewał, że zrobił to ktoś inny, było napisane: BÓG NIE LITUJE SIĘ I JA TAKŻE.
James oddał swoje serce tej dziewczynie, pomyślał Magnus, a wiedział bardzo dobrze na przykładzie Edmunda i Willa co oznacza, gdy Herondale oddaje komuś serce. To nie był prezent, który mógł być zwrócony.
Owinęli jego serce w jedwab i aksamit, a następnie on oddał je Grace Blackthorm, a ona stworzyła dla niego klatkę z drutu kolczastego i potłuczonego szkła, trochę je podpaliła, a następnie wyrzuciła szczątki, kolejną warstwę popiołu w tym przerażającym miejscu.