Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zima, zasypany śniegiem, lodowaty świat musi być temu najbliższy: najbliższy temu, co nazywamy śmiercią: stąpasz z trudem w zaspach w przejrzystym powietrzu, ostrym, najczystszym, jakie znasz, skrzypienie śniegu dobiega jakby z góry, gdzieś pod warstwami puchu i wełny jest twoje ciało, krew i kości.

Pewnych rzeczy, zwłaszcza fundamentalnych, nie należy rozważać, lepiej zostawić je własnemu biegowi. (Dariusz Rosiak).

Dla mnie książka jest lepsza od życia,bo książka jest przejawem tego, co najznakomitsze w autorze, to jak czuje świat, widzi rzeczy. I to pewnie najwspanialszy rodzaj związku, w jaki można wejść z tą osobą. To ogromna przyjemność. (Zadie Smith).

Jestem jak śmietankowe lody polane gorzką czekoladą, a kiedy patrzę na Ciebie, zostaję wystawiony na mocne słońce. Ropływam się i słodycz bierze górę nad gorzkością. Wypływa, cieknie i zbiera się w ciemne zakamarki, zmieniając skład mojej materii. (Joanna Bator).

Nie, nie spędzam czasu na opłakiwaniu siebie dwudziestosiedmioletniej, nie tęsknię za konkretną wersją mojej twarzy, piersi, nóg czy zębów. Czuję za to naturalny, ludzki smutek. I robię te wszystkie rzeczy - ćwiczę, jem rozsądnie, ubieram się optymistycznie - w nadziei na spowolnienie nieuniknionego procesu. Ale są granice tej nadziei: takie jak menopauza, takie jak koniec mojej płodności. I dziękuję za nie Bogu, bo nadzieja bez ograniczeń jest kolejnym określeniem na ułudę. I generalnie wydaje mi się, że wolę już się smucić niż łudzić. (Zadie Smith).

Życie jest zaskakujące i nigdy nie wiadomo w zasadzie, co będzie za horyzontem. (Patrycja Pustkowiak).