Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezależnie ile masz, nie jesteś w stanie tego docenić i ucieszyć się tym. A kiedy nie możesz się cieszyć, to umierasz za życia.

Ten, kto jest głęboko nieszczęśliwy, rozdarty i zagubiony, musi sam dokonać wysiłku poszukania własnej drogi. Można mu w tym pomóc, ale nie można zrobić tego za niego.

Tymczasem świat jest taki, jaki jest. Taki, jaki miał być. Chodzi tylko o to, żeby zrozumieć, że wina nie leży w świecie, tylko w tym, jak ty go postrzegasz.

To co mówisz i robisz powinno być tym samym co myślisz i czujesz.

Jedyna różnica między ludźmi polega na tym, że jedni dają sobie prawo do bycia szczęśliwym, a inni nie.

Jeśli np. twoi rodzice noszą w podświadomości przekonanie, że świat jest groźny, że trzeba walczyć i ciągle trzeba się przed czymś bronić, to niechcący i podświadomie to samo przekonanie przekazują tobie. Odbierasz je jak radar z ich podświadomości i staje się to częścią ciebie. Wpływa na twoje myślenie i decyzje. (...)


Jeśli walczysz, to musisz się bronić. Jeżeli się bronisz, musisz budować mury. Im większe stawiasz mury tym bardziej czujesz się zagrożony. Im bardziej czujesz się zagrożony, tym bardziej rośnie twój strach. Im większy strach, tym większa samotność. Im większa samotność, tym większy smutek. Im większy smutek, tym mniej radości. Im mniej radości, tym mniej siły. Przekonanie o tym, że musisz walczyć kończy się tym, że jesteś słaby, samotny i wyczerpany.