Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najgorsze są właśnie te godziny, przed świtem, już nie całkiem nocne, a jeszcze dnia niepewne, które mgliście oplatają świat i nie chcą litościwie ukryć samotności. Wtedy wszystkie smutki stają się czarniejsze niż ciemność, a w pięściach zaciśniętych przy ustach chowa się jedynie drażniąca pustka przemijania i nicość, z którą nie ma jak walczyć...

Kiedyś nawet wierzył, że jeśli się mocno uprze, to i on zagra przekonująco, a tym samym omami siebie i innych. Ale to wymaga wysiłku, codziennej determinacji i ścisłej koncentracji, na którą nie ma już chęci.