Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydorośleć znaczy najpierw zapomnieć, a potem zaprzeczyć temu, co było ważne, gdy się było dzieckiem.

Gdy się odkryło, że nie może istnieć obiektywny, zewnętrzny świat, że zna się tylko jego przefiltrowane, przetworzone odbicie, to łatwo wyciągnąć wniosek, że wobec tego inni też są tylko przetworzonymi cieniami, a stąd już blisko do przekonania, że każdy musi tkwić jakby w zamknięciu, odizolowany ze swoim własnym aparatem zmysłów, na którym nie można polegać. I wtedy bardzo szybko pojawia się myśl, że człowiek w gruncie rzeczy jest sam. Że świat składa się z różnych świadomości zamkniętych w iluzji własnych zmysłów, które płyną w przestrzeni pozbawionej jakichkolwiek cech.