Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Lubię sarkazm, Pierre. Słabi ludzie sięgają po niego , bo pozwala im poczuć się pewniej.

Bo to jest piekło, prawda? Miejsce, skąd nie ma ucieczki, w którym każde drzwi prowadzą tylko jeszcze głębiej w mrok.

(..)czasem najpierw musi być gorzej, żeby potem było lepiej.

Miarą charakteru człowieka jest to, co byłby gotów uczynić, gdyby był na sto procent pewien, że nikt się o tym nie dowie.

Człowiek to najbardziej skomplikowana i najtrudniejsza do zgłębienia istota na Ziemi. (...) W matematyce jeden plus jeden zawsze daje dwa, w psychologii zaś rezultat może być za każdym razem inny. I to jest w niej najbardziej fascynujące.

-Mam wrażenie, że chcesz mi coś powiedzieć - powiedziała Vev.
-Świetnie wyglądasz.
Vev wzruszyła ramionami.
-No wiesz, są niezłe laski i są szacowne starsze panie. Młodość ma swój czar, starość swój urok. Jest coś i w jednym, i w drugim. Pomiędzy czterdziestką i sześćdziesiątką jest za to jedno wielkie dno.

Z drugiej strony wiedziała, że człowiek zawsze ryzykuje. Zawsze może się ośmieszyć, nieważne, co robi lub czego nie robi. A skoro już postanowiła wejść na jakąś drogę, byłoby głupotą zejść z niej po kilku krokach i iść dalej po omacku. Trzeba się trzymać obranego szlaku - albo w ogóle zrezygnować.

A co, jeśli śmierć zakrada się do naszego domu niczym wilk w owczej skórze? Jeśli zabójca mieszka za rogiem i jest częścią naszego życia? Jeśli od czasu do czasu ściskamy jego dłoń, a nawet darzymy go szczerą sympatią?

Myliła się, sądząc, że ludzie są szczęśliwi, kiedy tylko spełnią się ich życzenia. Tyle że nie zdawała sobie z tego sprawy, gdyż żadne z jej życzeń się nie spełniło. Od lat wpatrywała się w zatrzaśnięte drzwi, za którymi - jak sądziła - kryło się lepsze życie. Nie wiedziała, że to mit, bo lepsze życie zawsze jest po tej stronie drzwi.