Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Codziennie zrób chociaż jedną rzecz, która cię przeraża.

Raz w tygodniu zrób coś, co przeraża innych.

Bezinteresowne dawanie wymaga praktyki. Prawdopodobnie nie unikniemy przy tym popełniania błędów. Biorąc odpowiedzialność za to, co dajesz, nie będziesz czuć się jak ofiara.

Nie bójmy się dawać. Czasem nie mając wiele do zaoferowania, potrafimy dawać, nie oczekując nic w zamian.

Istnieją dobra, które możemy dawać innym oraz otrzymywać od nich – ważne, a nawet ważniejsze niż pieniądze – to czas, umiejętności, współczucie, otucha, słuchanie. Czasem łatwiej nam dawać pieniądze niż dać coś z siebie, ale dawanie siebie jest ważniejsze i niesie ze sobą coś wyjątkowego.

Naszym celem jest dawać bezinteresownie. Jeśli odejdziemy od dawania z czystych pobudek, bez względu na to, co dajemy – wkroczymy w strefę współuzależnienia, a wówczas pozostaje nam tylko się wycofać.

Jedynym sposobem na to, by przestać czuć się ofiarą, jest przebaczyć wszystkim członkom rodziny. Wybaczyć można dopiero po tym, jak poczujemy emocje. Jednak wielu ludzi na zawsze pozostaje w roli ofiary. Słychać to w ich głosie, widać w tym, co robią i mówią, oraz tym, czego nie robią. Wyczuwasz to w ich westchnieniach, gdy na pytanie o samopoczucie odpowiadają: jakoś się trzymam.

Każdy przodek odegrał ważną rolę w kształtowaniu mojej osobowości. Bez nich nie byłabym tym, kim jestem. Ich cząstka jest w każdym z nas. Jeżeli nie oddamy im czci, nie będziemy w stanie pokochać siebie.

Uzależnieni są bezbronni wobec ludzi mających nieczyste intencje. Powoduje nimi obawa o to, że nie będą potrafili się o siebie zatroszczyć. Rzucają się na szyję pierwszej napotkanej osobie, tak skoncentrowani na tym, czego potrzebują, że nawet nie zastanawiają się, czy ta osoba im się w ogóle podoba. Wszystko, czego chcą, to rekompensata za to, czego nie dostali, odkąd pojawili się na świecie. Jakże to niewdzięczna rola!”.