Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię sięgać po takie zapomniane klasyki - odkrywać to, co przedtem wznosiło je na szczyty, a obecnie sprawia, że pokrywają się one kurzem. W tym wypadku muszę przyznać, że książka do mnie nie trafiła fabularnie ani trochę. Główna bohaterka tej powieści, Hazel, miała być najlepiej wykreowaną postacią kobiecą tej autorki i jeśli tak faktycznie jest, to nie dziwię się, że nikt już o Mary Webb nie pamięta. Stworzyła ona bowiem postać zupełnie nielogiczną, nieautentyczną w swoim zachowaniu, której uległość wobec brutalności jednego z bohatera była okropnie irytująca. Nie cierpię postaci kobiecych, które dają się bić i ślepo podążają za swoim "panem", a w przypadku Hazel było to tym bardziej niezrozumiałe, że z natury miała stać przecież w totalnej opozycji do takich charakterów. Natomiast opisy przyrody, klimat angielskiej wsi wraz z całym jej folklorem pani Webb oddała w tej książce mistrzowsko i z pewnością gdyby sama historia była ambitniejsza, książka ta nie zostałaby tak łatwo zapomniana.