Grace McCleen

Tytułowy "Świat Judyty" to rzeczywistość, w której żyje 10-letnia Judyta McPherson. Jej mama umarła zaraz po porodzie i córka nie przestaje obwiniać się o jej śmierć. Dziewczynka mieszka w niewielkim domu ze swoim tatą - Johnem. Razem czytają i interpretują Biblię, uczestniczą w spotkaniach Braci, próbują przekonywać innych ludzi do swojej wiary. To powoduje, że mają wielu nieprzychylnych sąsiadów, dzieci dokuczają Judycie w szkole. Przejawia się to jawną agresją, która coraz bardziej się nasila. Dochodzi do przykrych incydentów i niszczenia mienia rodziny. Na liczne apele Johna policja zdaje się być bezradna, a może po prostu nie chcą pomóc... Po powrocie ze szkoły Judyta chroni się w swoim świecie. W pokoju stworzyła sobie własną Ziemię Obiecaną na kształt biblijnego raju. Wyobraźnia dziewczynki jest tak ogromna, że dziecko bez trudu potrafi wyczarować swoimi zwinnymi paluszkami przeróżne przedmioty. Jak sama mówi: mój świat "zrobiony jest z rzeczy, których nikt nie chciał, i z rzeczy, które należały do mojej mamy, i które mi zostawiła." Wyjątkowość dziewczynki sprawia, że często rozmawia ona z Bogiem, wierzy w koniec świata zapowiedziany w Biblii i swoją moc czynienia cudów. Wyobraźnia dziewczynki podsuwa jej różne scenariusze apokalipsy, przed którą ostatecznie chce uchronić ojca, którego bardzo kocha. "Świat Judyty" to niezwykła książka. Bardzo udany debiut autorski Grace McCleen uhonorowany Nagrodą Desmont Elliott. Powieść napisana z punktu widzenia dziecka jest swego rodzaju pamiętnikiem (który zresztą często pojawia się w treści). Narracja w pierwszej osobie pomaga czytelnikowi mocniej uwierzyć w opisywane wydarzenia, podczas których dziewczynka dzieli się swoimi przeżyciami i przemyśleniami. Judyta jest niezwykle realną postacią, a stworzony przez nią świat nabiera pierwiastka autentyzmu. Niezwykle wrażliwa dziewczynka, doświadczona przez los, wychowująca się bez mamy wzbudza wiele ciepłych uczuć. Jej tato - mężczyzna z zasadami, od których nie ma ustępstw to człowiek, któremu prawdziwie współczułam. Kocha on swoją córkę ponad życie, ale nie okazuje uczuć, ich relacja jest chłodna, choć oboje są ze sobą bardzo związani. Mimo, że minęło już dziesięć lat od śmierci ukochanej żony on wciąż przeżywa swoją żałobę. W trudnych momentach, gdy jego uporządkowany świat nagle się rozpada, myśl o Judycie i jej bezpieczeństwie trzyma go przy życiu. Ta niezwykle ciepła, pełna głębszych przesłań i cytatów biblijnych lektura daje nadzieję na lepsze jutro. Armagedon, który nieustannie jest obecny w myślach Judyty, może się przydarzyć każdemu z nas i tylko od nas zależy, czy odbudujemy nasz świat, czy będzie to koniec ostateczny.