Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka miała swoje pierwsze wydanie w roku 2000 i jest to widoczne w treści. O ile jako całość jest interesująca, napisana przystępnie i w uporządkowany sposób, o tyle widać też dezaktualizację zawartych w niej treści (np. odchodzi się już od postrzegania ZA jako niepełnosprawności, techniki wychowawcze też są już inne). Cenne jest natomiast dodanie opisów mamy dziecka obok wiedzy medycznej, tj. charakterystyka jego funkcjonowania na co dzień, tego jak objawiają się u niego stereotypie etc. Myślę, że mogą pomóc zrozumieć osobom postronnym, że dzieci z Aspergerem nie są "niegrzeczne", "nieposłuszne" i "niewychowane", choć istotnie funkcjonują w sposób często specyficzny.