Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jadwiga Waydel-Dmochowska wspomina Warszawę, miasto swojego dzieciństwa i młodości. Autorka wywodzi się z rodziny inteligenckiej, a opisuje czasy przełomu wieków. Bardziej z opowieści rodzinnych wspomina powstanie styczniowe, a kończy na niemieckiej okupacji podczas I wojny światowej. Opowiada o ulicach, sklepach, teatrach, aktorach, najbardziej charakterystycznych miejscach Warszawy, karnawale, szkołach itd. Książka to takie "Życie codzienne inteligencji warszawskiej na przełomie XIX i XX wieku", żeby nawiązać do jednej z moich ulubionych serii wydawniczych. Mnóstwo w niej szczegółów. Niektóre mnie zainteresowały (np. opis przyborów piśmienniczych uczennicy, te wszystkie papiery glansowane do obkładania podręczników i zeszytów, mnogość bibułek, rodzajów stalówek),inne znudziły (np spis gości wieczorków tanecznych).