Gieorgij Martynow

Typowy tekst z tamtych czasow. Co nie znaczy, ze zly. Po prostu nieprawdopodobnie sie zestarzal, traci typowa owczesna naiwnoscia - jakby calosc byla pisana przez duze dziecko i skierowana do dziecka. Praktycznie kazda scena, doslownie kazde wydarzenie budzi ironiczny usmiech swoja doglebna nieporadnoscia i brakiem poczucia realizmu. Az przykre to.