Zbigniew T. Gieniewski

Niezupełnie wiem, czy dobrze odebrałam tę książkę... Była ciężka, te 168 stron czytałam ponad tydzień- język, jakim operowali bohaterowie (te wszystkie przekleństwa poprzekręcane tak, żeby jednocześnie wpleść je do tekstu i nie "rzucić mięsem"- "pdolony", "kwagoać" itp.) oraz sami narratorzy,którzy na przemian opowiadają wydarzenia z "Tego Dnia", bez żadnego sygnału że nagle narrator się zmienia- można się było tego domyślać jedynie po wypowiedzi. Było to po prostu nużące. Do tego, od samego początku wiadomo jest, jak rzeczy się potoczą. Dopiero później spojrzałam na to, jak na próbę jakiejś psychoanalizy dwóch nastolatków, którzy dopuścili się zbrodni. Zakończenie, gdzie ukazane są wydarzenia z ostatnich godzin za które przyszło im ponieść karę, odrobinę ratuje książkę- choć samo w sobie jest wstrętne, jeśli chodzi o tematykę. Niby mocne w wymowie- ale jak mogłaby takie nie być, jeśli mowa jest o krzywdzie która spotyka małą dziewczynkę? Jednak to za mało, by książka- jako twór literacki- była dobra. Liczy się jeszcze sposób przedstawienia tragedii. Mnie się nie podobało, nie poruszyło mnie, a sposób przedstawienia jest może ciekawy z założenia, ale wykonanie sprawia, że naprawdę ciężko przebrnąć przez ponad 150 stron bezładnej paplaniny. Przykre jedynie, że by wpłynąć na czytelnika, autor zdecydował się posłużyć małą dziewczynką... (Nie jest to spoiler, od początku wiadomo za co "bohaterowie" i tym samym narratorzy, siedzą w areszcie). Wd mnie bardzo, bardzo słabo... Piszę to kilka miesięcy po przeczytaniu tej książki. Ciągle ją pamiętam, a o wielu dobrych zdążyłam zapomnieć. Czyżbym pominęła jaką myśl Autora, która teraz nie daje mi spać? Może jest to studium umysłów przyszłych zbrodniarzy? Za to, że ohyda "Barbie" nie chce mi wyjść z głowy, dodaję jeden punkt. Książkę chętnie oddam komuś, kto może lepiej oceni jej przesłanie...