Adolf Gawalewicz urodził się w 1916 r. we Lwowie. W czerwcu 1939 r. uzyskał dyplom magistra praw na Uniwersytecie Jagiellońskim, a we wrześniu rozpoczął pracę w Urzędzie Stołecznego Miasta Krakowa. Rok później został aresztowany za udział w konspiracji i kolportaż nielegalnej prasy. W styczniu 1941 r. został przywieziony do Auschwitz. Od połowy czerwca 1944 r., po przeniesieniu kolejno do obozów Buchenwald, Dora, Ellrich i Bergen-Belsen, przeżywał dalszy koszmar obozowej gehenny.
Po wyzwoleniu, całkowicie wyczerpany, z poważnymi zmianami w płucach, trafił do sanatorium w Szwecji, gdzie powracał do zdrowia. Do Polski wrócił w 1946 r. i ponownie podjął pracę w administracji miejskiej. W 1948 r. uzyskał tytuł doktora na UJ. Oprócz pracy w urzędzie i na uczelni, poświęcił się także studiom nad problematyką obozową; jest autorem wielu artykułów i publikacji na ten temat.
Zmarł w 1987 r. w Krakowie.
