Leonard Jacobson

Kiedy jesteś w pełni obecny, a twój umysł jest cichy, trwasz w stanie czystej świadomości. Można to porównać do bezkresnego, błękitnego nieba. Żadnej chmury w zasięgu wzroku. Kiedy pojawia się myśl, to jakby mała chmurka przemknęła po bezkresnym niebie. Czy myślisz, że mała chmurka może zachmurzyć niebo? Oczywiście, że nie! Ale jeśli uwikłasz się w tę małą chmurkę, identyfikując się z nią, wierząc w to, co ze sobą niesie czy próbując się jej pozbyć, zaangażujesz się i dasz się pochłonąć. Bezkresne, błękitne niebo przestanie być wyraźne i dostępne. Z drugiej strony, jeśli zwyczajnie pozostaniesz świadkiem myśli, która w tobie powstaje i nie będziesz, ani za nią podążał, ani się sprzeciwiał, pozostaniesz otwarty na bezkresne, błękitne niebo. Jeśli nadal będziesz myślał to pojawi się tysiące małych chmurek, które przesłonią bezkresne, błękitne niebo. To nie niebo znika, bo ono zawsze jest tutaj. To twoja świadomość została przesłonięta nieprzerwanym strumieniem myśli. W takiej chwili jesteś odłączony od nieba. Oddzieliłeś siebie od swojej esencji, którą jest czysta świadomość, nieskończoność, cisza i wieczność - podobnie jak bezkresne, błękitne niebo.

Kiedy jesteś w pełni obecny, a twój umysł jest cichy, trwasz w stanie czystej świadomości. Można to porównać do bezkresnego, błękitnego nieb...