Mátyás Sárközi

Próba raczej anegdotycznego szkicu charakteru narodowego Węgrów przedsięwzięta przez dwóch autorów węgierskich: pisarza i dziennikarza. Jest trochę ciekawostek, trochę anegdotek, trochę dowcipów, trochę uogólniających spostrzeżeń. Tematycznie mamy tu uwagi tyleż o samych Węgrach, co o ich kraju i państwie – tak jak wyglądały one w końcówce lat 1990., tak więc rozdziały i akapity dotyczące na przykład telefonii mają już jedynie wartość historyczna. Węgrzy, tak jak ich przedstawiono w tym szkicu, szczególnej sympatii nie budzą: jawią się jako lud liberalny, zwesternizowany i zapatrzony w Zachód, chciwy i snobistyczny. Wiele zjawisk opisanych przez autorów książeczki, typowych zdaje się być dla krajów postkomunistycznych lat 1990., tak więc w obrazku Węgier czytelnik polski pamiętający tamte czasy dostrzeże też rysy własnego kraju i społeczeństwa z ostatniej dekady XX wieku. Książeczkę można przeczytać, ale wyjeżdżającemu dziś na Węgry wiele nie pomoże, bo zwyczajnie się już zdezaktualizowała.