Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są takie miejsca na świecie, gdzie czas biegnie wolniej, ludzie są serdeczni i wszystkim żyje się w miarę szczęśliwie. Takim miejscem było tytułowe Miasteczko Hibiskus zagubione głęboko w górach, otoczone przez szmaragdowe wody Rzeki Hibiskusów i Jezioro Lotosów. Tutaj ludzie obchodzili wspólnie tradycyjne święta, wyprawiali huczne pogrzeby i wspólnie bawili się na weselach. W mieście, co trzy dni, odbywały się targi, na których śliczna młoda mężatka Siostra Hibiskus w swoim maleńkim, odziedziczonym po rodzicach sklepiku, sprzedawała ryż. Ponieważ lubiła i szanowała swoich klientów, gotowała dobrze i dawała wszystkim dokładki, a jedzeni nie było drogie, to interes kwitł. Sielanka nie trwała długo, do Miasteczka Hibiskus zapukała polityka, a z nią bezwzględna kobieta, która postanowiła zniszczyć wszystko, co znalazło się na jej drodze. Czasy były takie, że:"Walka klasowa była ogólnym, podstawowym zajęciem całego kraju",własność prywatna była czymś niedopuszczalnym, a prowadzenie indywidualnego interesu-przestępstwem. Wraz z pojawieniem się kierowniczki stołówki, powyłaziły z kątów miejscowe szumowiny, które nigdy nie parały się żadna pracą,żądając przywilejów przysługującym biedakom. Powieść ukazuje, jak zawiść może zniszczyć życie innych, jak można sponiewierać człowieka chcąc zaspokoić swoje wygórowane ambicje i odbić na innych swoje frustracje i kompleksy. W książce występują również ludzie szlachetni, którzy mimo prześladowań i upokorzeń zostali nadal ludźmi. Zawsze czytałam książki pisane przez autorów będących Chińczykami z pochodzenia, lub takich, którym udało się uciec z Państwa Środka,Gu Hua mieszka w Chinach, przeżył czasy Mao i widzi świat w innej perspektywie. Książkę czyta się szybko, ale w pewnym momencie zaczęła mnie denerwować. Czytając trudno uwierzyć w tak wielką podłość, ale z drugiej strony przyglądając się naszej historii, można doszukać się analogii.