Volker Klüpfel

Niemiecki kryminał z elementami komediowymi, czy raczej humorystycznymi. Bohaterem jest zażywny Bawarczyk w średnim wieku, komisarz Kluftinger, który nie do końca radzi sobie z nowoczesnością pierwszej dekady bieżącego stulecia. Zgodnie ze stereotypem – jak prawdziwy Niemiec - lepiej czuje się w pracy, niż już po jej zakończeniu, nawet gdy usiłuje iść z duchem czasu, czy raczej czasów. I chociaż akcja rozgrywa się prawie współcześnie, to jednak autorzy nie unikają powrotów do mrocznej historii swojego kraju. Jak łatwo się śledztwo doprowadza do wydarzeń z końca okresu III Rzeszy, aczkolwiek przestępstwa popełnione są współcześnie. Intryga jest sensowna i ciekawa,wytłumaczenie logiczne, aczkolwiek samo zakończenie mało suspensywne. Pewnym zgrzytem narracyjnym jest przeskok czasowy, o przeszło 60 lat. To powoduje małe uwiarygodnienie ilości świadków zdarzeń a tym bardziej ich pamięci. Dosyć ciekawe są natomiast kulisy intrygi kryminalnej. Czasami powielają stereotypy o Niemcach (i Niemkach),a czasami im przeczą. Miejscowi stróże prawa wcale nie są tak dobrze zorganizowani, jak mogliby pomyśleć cudzoziemcy, aczkolwiek jej przedstawiciele mieszczą się w ogólnym wyobrażeniu Bawarczyków, w tym także silnie zmaskulinizowana policjantka. Ale z drugiej strony budzą respekt ludności, której zawsze otwierają się oczy i języki na widok ich legitymacji. Niektóre scenki komediowe pozwalają wyobrazić sobie, jak wyglądałby Borat, gdyby scenariusz do niego pisali Niemcy i jak dobrze, że do tego nie doszło. W istocie w książce humor niemiecki (a może to tylko bawarski) jest równie ciężki i ludyczny, jak w przekonaniu zarówno naszych rodaków jak i Anglików. W sumie najbardziej zabawna była kpina z dawnego RFN-owskiego serialu kryminalnego „Derrick” prezentowanego u nas po koniec komuny. Każdy, kto pamięta tego nie dającego się oglądać gniota, na poziomie bliźniaczego NRD-owskiego „Telefonu 110”, będzie usatysfakcjonowany poziomem niemieckiej świadomości i autoironii dotyczącej tej produkcji. Ogólnie porządna rozrywka średnich lotów, umilająca czas podróży samochodem. Ale jedna książka z Kluftingerem wystarczy. No i w sumie potwierdza stereotyp, że lepiej mieć do czynienia Niemcami kiedy pracują, niż kiedy wypoczywają i bawią się. I o dziwo ta pierwsza sfera bardziej się nadaje na fabułę zarówno książek, jak i filmów.