Lubię sięgać po przypadkowe książki, po których zupełnie niczego się nie spodziewam. W przypadku ,,Operacji Seegrund" przekonały mnie niemieckie tajemnice z czasów II wojny światowej. Dotychczas z niemieckimi kryminałami miałam mało do czynienia. Oczywiście czytałam kilka ale były to zaledwie epizody w moim czytelniczym życiu i trudno mi właściwie określić jakiś charakterystyczny dla nich rys. A nawet gdybym umiała wskazać jakąś wspólną cechę to ta powieść zręcznie się wymyka uogólnieniom.

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Nieopodal jeziora Alat zostaje znalezione ciało nurka. Początkowo wydaje się, że człowiek jest martwy, szybko jednak okazuje się, że został tylko ciężko ranny. Śledztwo prowadzi komisarz Kluftinger, w którym kumulują się cechy statystycznego Niemca w średnim wieku. Jest on przekonany o swojej wyższości a równocześnie bardzo nieporadny w wielu sytuacjach co prowadzi do wielu pomyłek, nieporozumień i sytuacji rodem z komedii slapstickowej. I mimo pozornej nieporadności, dzielnie, krok po kroku razem ze współpracownikami brnie w kierunku rozwiązania zagadki nie tylko nurka ale i jeziora, które chowa w sobie skarb sięgający swoimi korzeniami czasów II wojny światowej.

,,Operacja Seegrund" ma jedną zasadniczą wadę. Jest zdecydowanie za długa. Przez co rozmywa się zagadka a w kółko wałkowany temat gapowatości i przywar osobowości komisarza Kluftinera zaczyna męczyć. Początkowo jest to może trochę śmieszne ale im dalej tym bardziej irytuje. Bo komisarz to zbiór przywar narodowych Bawarczyka, które są wyśmiane i wyolbrzymione. Co nie zmienia faktu, że to one prowadzą go do odkrycia prawdy, która chowała się w nurtach jeziora przez ponad sześćdziesiąt lat. Sama zagadka jest intrygująca. Odsłania pewien epizod z okresu II wojny światowej i pokazuje go z zupełnie innej perspektywy. Tym razem nie patrzymy z perspektywy aliantów ale samych Niemców. To oni rozprawiają się ze swoją historią i wykorzystują do tego czarny humor.

,,Operacja Seegrund" nie jest kryminałem złym ale też daleko jej do tych wybitnych czy chociaż zapadających w pamięć. Jest przeciętna, lekko rubaszna, okraszona swojskim humorem i bardzo poprawnie przeprowadzająca od zagadki do rozwiązania. Jej chyba największym atutem jest tło, piękna Bawaria i jej specyficzny klimat. Komisarz Kluftinger ze swoimi przywarami męczy ale pozwala pośmiać się z sąsiadów. Właściwie to bardzo prosta, nie wymagająca zbyt wiele rozrywka przemycająca w tle opowieść o tajemniczych nazistowskich działaniach.

Lubię sięgać po przypadkowe książki, po których zupełnie niczego się nie spodziewam. W przypadku ,,Operacji Seegrund" przekonały mnie niemieckie tajemnice z czasów II wojny światowej. Dotychczas z niemieckimi kryminałami miałam mało do czynienia. Oczywiście czytałam kilka ale były to zaledwie epizody w moim czytelniczym życiu i trudno mi właściwie określić jakiś...

Niemiecki kryminał z elementami komediowymi, czy raczej humorystycznymi. Bohaterem jest zażywny Bawarczyk w średnim wieku, komisarz Kluftinger, który nie do końca radzi sobie z nowoczesnością pierwszej dekady bieżącego stulecia. Zgodnie ze stereotypem – jak prawdziwy Niemiec - lepiej czuje się w pracy, niż już po jej zakończeniu, nawet gdy usiłuje iść z duchem czasu, czy raczej czasów.
I chociaż akcja rozgrywa się prawie współcześnie, to jednak autorzy nie unikają powrotów do mrocznej historii swojego kraju. Jak łatwo się śledztwo doprowadza do wydarzeń z końca okresu III Rzeszy, aczkolwiek przestępstwa popełnione są współcześnie.
Intryga jest sensowna i ciekawa,wytłumaczenie logiczne, aczkolwiek samo zakończenie mało suspensywne. Pewnym zgrzytem narracyjnym jest przeskok czasowy, o przeszło 60 lat. To powoduje małe uwiarygodnienie ilości świadków zdarzeń a tym bardziej ich pamięci.
Dosyć ciekawe są natomiast kulisy intrygi kryminalnej. Czasami powielają stereotypy o Niemcach (i Niemkach),a czasami im przeczą. Miejscowi stróże prawa wcale nie są tak dobrze zorganizowani, jak mogliby pomyśleć cudzoziemcy, aczkolwiek jej przedstawiciele mieszczą się w ogólnym wyobrażeniu Bawarczyków, w tym także silnie zmaskulinizowana policjantka. Ale z drugiej strony budzą respekt ludności, której zawsze otwierają się oczy i języki na widok ich legitymacji.
Niektóre scenki komediowe pozwalają wyobrazić sobie, jak wyglądałby Borat, gdyby scenariusz do niego pisali Niemcy i jak dobrze, że do tego nie doszło. W istocie w książce humor niemiecki (a może to tylko bawarski) jest równie ciężki i ludyczny, jak w przekonaniu zarówno naszych rodaków jak i Anglików. W sumie najbardziej zabawna była kpina z dawnego RFN-owskiego serialu kryminalnego „Derrick” prezentowanego u nas po koniec komuny. Każdy, kto pamięta tego nie dającego się oglądać gniota, na poziomie bliźniaczego NRD-owskiego „Telefonu 110”, będzie usatysfakcjonowany poziomem niemieckiej świadomości i autoironii dotyczącej tej produkcji.
Ogólnie porządna rozrywka średnich lotów, umilająca czas podróży samochodem. Ale jedna książka z Kluftingerem wystarczy. No i w sumie potwierdza stereotyp, że lepiej mieć do czynienia Niemcami kiedy pracują, niż kiedy wypoczywają i bawią się. I o dziwo ta pierwsza sfera bardziej się nadaje na fabułę zarówno książek, jak i filmów.

Niemiecki kryminał z elementami komediowymi, czy raczej humorystycznymi. Bohaterem jest zażywny Bawarczyk w średnim wieku, komisarz Kluftinger, który nie do końca radzi sobie z nowoczesnością pierwszej dekady bieżącego stulecia. Zgodnie ze stereotypem – jak prawdziwy Niemiec - lepiej czuje się w pracy, niż już po jej zakończeniu, nawet gdy usiłuje iść z duchem czasu, czy...

"Operacja Seegrund" to jedna z tych książek , w których autorzy zatracili równowagę pomiędzy wątkiem kryminalnym , a pozostałymi . Wyszła z tego nieśmieszna komedia z dość prymitywnymi gagami , przetykana scenkami ze śledztwa . Sam pomysł na intrygę kryminalną jest całkowicie akceptowalny . Jednak większość książki poświęcona jest sprawom rodzinnym komisarza , utarczkom z zaprzyjaźnionym lekarzem , opisom spożywanych posiłków i ogólnie przedstawianiem głównego bohatera jako kutwy , nieudacznika który ciągle popełnia gafy .
Taka konstrukcja sprawiła , że przeczytałem tę książkę z trudem i bez przyjemności . Raczej nie polecam .

"Operacja Seegrund" to jedna z tych książek , w których autorzy zatracili równowagę pomiędzy wątkiem kryminalnym , a pozostałymi . Wyszła z tego nieśmieszna komedia z dość prymitywnymi gagami , przetykana scenkami ze śledztwa . Sam pomysł na intrygę kryminalną jest całkowicie akceptowalny . Jednak większość książki poświęcona jest sprawom rodzinnym komisarza , utarczkom z...

Nie porwało. Sam pomysł fajny, ale zupełnie niepotrzebnie rozwodniony wstawkami obyczajowo-humorystycznymi. Od razu dodam, że takie zestawienie byłoby ok, gdyby był to kryminał na wesoło, ale wątek kryminalny ma ambicje bycia poważną, a nawet mroczną opowieścią. Z drugiej strony żarty w części obyczajowej są na poziomie "facet potknął się o własne nogi". W efekcie wyszło coś "ni pies, ni wydra". Można przeczytać bez bólu w wolnym czasie, jeśli się nie ma nic lepszego pod ręką , ale spokojnie można sobie darować.

Nie porwało. Sam pomysł fajny, ale zupełnie niepotrzebnie rozwodniony wstawkami obyczajowo-humorystycznymi. Od razu dodam, że takie zestawienie byłoby ok, gdyby był to kryminał na wesoło, ale wątek kryminalny ma ambicje bycia poważną, a nawet mroczną opowieścią. Z drugiej strony żarty w części obyczajowej są na poziomie "facet potknął się o własne nogi". W efekcie wyszło...

Lekko i przyjemnie się czyta :) Trochę humoru, troszkę akcji i kilka ciekawostek.

Lekko i przyjemnie się czyta :) Trochę humoru, troszkę akcji i kilka ciekawostek.

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Powieść kryminalna z mroczną tajemnicą z przeszłości, a przy tym całe mnóstwo wręcz stapstickowych gagów i zdarzeń. Jedno do drugiego pasuje jak pięść do nosa. Na śledczy wątek zostaje jakby mniej miejsca. Humoru jest sporo, jest on płytki, przewidywalny i trochę wydumany, choć jowialna rubaszność głównego bohatera ma swój czar. Lekka, przystępna beletrystyka, która może się podobać. Bez problemu dojechałem do końca, ale zdecydowanie nie jestem fanem gatunku.

Powieść kryminalna z mroczną tajemnicą z przeszłości, a przy tym całe mnóstwo wręcz stapstickowych gagów i zdarzeń. Jedno do drugiego pasuje jak pięść do nosa. Na śledczy wątek zostaje jakby mniej miejsca. Humoru jest sporo, jest on płytki, przewidywalny i trochę wydumany, choć jowialna rubaszność głównego bohatera ma swój czar. Lekka, przystępna beletrystyka, która może...

30/52

30/52

Fajna, dużo życia prywatnego oprócz zawodowej praktyki kryminalnej komisarza. Momentami zabawna.

Fajna, dużo życia prywatnego oprócz zawodowej praktyki kryminalnej komisarza. Momentami zabawna.

Seria z komisarzem Kuftingerem liczy 11 części - po polsku wydano 3. Dla osób, które lubią humor typu bezimienny detektyw Mendozy rzecz doskonała. Polecam!

Seria z komisarzem Kuftingerem liczy 11 części - po polsku wydano 3. Dla osób, które lubią humor typu bezimienny detektyw Mendozy rzecz doskonała. Polecam!