Zofia Drapella

Jestem po prostu zachwycona! To jest jedna z "tych" książek z bajkami: pięknie i barwnie napisana, wciągająca; jedna z tych, która ma w sobie "ducha" dawnych opowieści. Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza gruntownie przedstawia "kosmogonie" mórz i oceanów według mitologii i wierzeń różnych kręgów kulturowych. Są zatem nieśmiertelne i konieczne dla każdego opracowania mity greckie, ale także sumeryjskie i egipskie, znalazło się też miejsce dla podań skandynawskich oraz - i to jest rzadko spotykana rzecz - dla mitów chińskich, japońskich i polinezyjskich. W drugiej części, według mnie znacznie ciekawszej, Zofia Drapella przedstawia podania i legendy związane z morzem i żeglugą. Odwołań do mitologii jest już znacznie mniej, a ich miejsce zastępuje prawdziwa kopania egzotycznych, nieznanych i fascynujących opowieści spoza Europy: wszystkie te legendy z Polinezji i wybrzeży Afryki mogą naprawdę oczarować, a są tym cenniejsze, że niełatwo znaleźć obszerne ich opracowania. Legend europejskich nie brakuje - są reprezentowane przez mniej znane średniowieczne podania celtyckie, fińskie czy lapońskie, ale to właśnie "bajki" z odległych zakątków globu stanowią o wartości tej książki. No i czy wspominałam, jak pięknie jest napisana, jaką przyjemnością jest taka lektura...?