Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I mnie nie jest to lekko; ja również drżę cała;
Tysiąc śmierci bym raczej wycierpieć wolała.
Lecz, skoro ciebie stracić trzeba mi inaczej,
Życie twe jest mi pierwsze: wszystko inne raczej!

Serc związkom blask pochodni nie przymnaża ceny.

Kochasz. Nikt nie odmieni swego przeznaczenia:
Urok cię opanował nie do przemożenia.
Ale czy to na świecie cud niespotykany?
Czy miłość tylko ciebie zakuła w kajdany?
W ludzkiej leżą naturze słabości przypływy:
Śmiertelna, los śmiertelnych dzielisz frasobliwy.
Jarzmo, nad którym biadasz, z dawna wszyscy znają:
Nawet bóstwa, co nami z Olimpu władają,
Bogowie, którzy gromią grzeszność naszą trwożną,
Ustrzec się nie potrafią przed miłością zdrożną.

Zbrodnia lżejsza poprzedza zawżdy ostateczną (...).

Umrzeć! Stek zbrodni ze mną wraz zejdzie ze świata:
Czyż tak wielkim nieszczęściem istnienia utrata?
W nieszczęśliwym śmierć grozę niełatwo obudzi:
Drżę jeno o to imię, co przetrwa u ludzi.

Skarb to nazbyt kosztowny twoja dobra sława;
Trzeba ulec, bądź jakie podyktuje prawa;
Tak, królowo: by chronić to najwyższe mienie,
Trzeba poświęcić wszystko, nawet i sumienie.

Tak jak zacność, i zbrodnia stopniami się piętrzy:
I nigdy nie widziano zbożności i cnoty,
Iżby się nagle w bezmiar zmieniły podłoty.