Adam Kulawik

Teoretyk literatury, autor prac teoretycznoliterackich i podręczników akademickich z dziedziny poetyki, autor prozodyjnej teorii wiersza.
Był uczniem - obok takich uczonych, jak Z. Kopczyńska, L. Pszczołowska, S. Sawicki, T. Kuryś, Z. Siatkowski, S. Balbus- profesor Marii Dłuskiej, uczęszczał również na wykłady Stanisława Pigonia,Henryka Markiewicza, czy Zenona Klemensiewicza, co zapewne wpłynęło na rozszerzenie zainteresowań badawczych, albowiem postanowił napisać dwie prace magisterskie: jedną z poetyki, drugą - w językoznawstwa (czego nie zrealizował, ale te właśnie szerokie zainteresowania zaowocowały rewolucyjną teorią wiersza, opartą nie - jak dotychczas - na powtarzalności ekwiwalentnych jednostek metrycznych, ale na czynnikach prozodyjnych mowy. Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w 1964 roku podjął pracę redaktora w w krakowskim oddziale Wydawnictwa Ossolineum. Stanowisko to piastował do roku 1968. Od roku 1969 był pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień doktora uzyskał na podstawie pracy podejmującej temat poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1974), natomiast habilitację – na podstawie rozprawy Wprowadzenie do teorii wiersza (1986). Wykładał na uniwersytetach francuskich – w Aix-en-Provence (1977–1980) i w Caen (1987–93). Jest twórcą Katedry Teorii Literatury Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, gdzie pracował w latach 1995–1996. Od 1998 kieruje Katedrą Teorii Literatury na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Nominację profesorską uzyskał w roku 2000.