Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wśród białych zawsze lepiej mieć przy sobie nóż i pistolet; z bronią człowiek ma uczucie, że jest w pełni człowiekiem takim jak oni.

Obecność tych dwojga sprawiała, że doznawał uczuć, których doznawać nie chciał. Gdyby był biały, gdyby był taki jak oni, nie miałby takich problemów. Ale był czarny. Więc siedział nieruchomo, zdrętwiałe kończyny go bolały.

Nauczył się wrzeszczeć i wrzasnął, ale do niczyjego ucha to nie doleciało; nauczył się, teraz dopiero, chodzić, i chodzi, ale gruntu pod nogami nie widzi.

Przed nikim na świecie całym nie czuł już lęku, bo wiedział, że lęk nie zda się na nic; i do nikogo na świecie całym nie czuł już nienawiści, bo wiedział, że nienawiść mu nie pomoże.

Na ilu frontach naraz człowiek może walczyć? Czy można staczać bitwę zarówno w sobie jak wokół siebie? A przecież czuł, że nie może toczyć bitwy o swoje życie, jeśli nie wygra przedtem tej, która szaleje w jego duszy.

Każdy jego ruch to bezwiedny protest. Każda jego chęć, każde jego marzenie, najbardziej nawet osobiste, to spisek albo intryga. Każda nadzieja to plan powstania. Każde jego spojrzenie to groźba. Sama jego egzystencja to zbrodnia przeciwko państwu.