Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aktorka. Dla jego plemienia, zamożnej wielkopolskiej szlachty, już samo to sytuowało Helenę na drabinie społecznej niewiele wyżej od kurwy. Współplemieńcy nie bili aktorów inaczej niż w rękawiczkach.

Mam taki pomysł – powiedział Sienkiewicz, rozlewając resztkę wina. – Pomysł na scenę w powieści. Bizon, wyobraźcie sobie, bizon potężny, wielki jak dom. I kobieta, piękna i naga, przywiązana do włochatego ciała bestii, dla indiańskiej zabawy. (…) Wtedy naprzeciw bizona staje polski pielgrzym, były zapaśnik.

Strzelali, a bizony gromadziły się, zaciekawione, wokół tych, które już padły. Dominic lubił metodyczny charakter tej czynności, radość z każdego trafienia. Lubił też to zawstydzające poczucie władzy na chwile przed podjęciem decyzji, która z tych pięknych istot padnie następna.

Takie pomysły rodzą się nocami, kiedy bliżej do świtu niż zmierzchu, a odległości i niebezpieczeństwa zmieniają się w potencjalne przygody. Takie pomysły znikają o poranku, kiedy słoneczne światło roztapia je niczym bałwany lepione po pijaku ostatniej zimowej nocy.

Stała na ganku, opa­tu­lo­na w koc, pięk­na jak la­tar­nia mor­ska, ema­no­wa­ła świa­tłem, które po­tra­fił do­strzec tylko on.

He­le­na do­strze­gła jego strach i ro­ze­śmia­ła się, czu­jąc ten dziw­ny ro­dzaj wła­dzy – wła­dzy nad męż­czy­zną, który widzi, że ko­bie­ta wy­glą­da i za­cho­wu­je się ina­czej, niż po­win­na.

Jankeskie milicje pełne opłacanych przez Waszyngton morderców, z wprawą i satysfakcją eksterminowały całe indiańskie osady pod pretekstem ochrony osadników ze wschodu.