Grzegorz Wiśniewski

Pomysł był naprawdę świetny. Grupa australijskich farmerów walczących podczas I wojny światowej postanawia uszczknąć coś dla siebie i zdobyć transport niemieckiego złota. Porzucają więc oddział, zabierają sprzęt i ruszają w poszukiwaniu fortuny. Trochę w nim zapędzili, bo nagle... pojawia się smok. Wielki, latający i ziejący ogniem. A zaraz potem rycerze, magia i cała reszta magicznego inwentarza. W zasadzie naszym bohaterom to nie przeszkadza, przynajmniej na początku, ale sprawy szybko się komplikują, bo łowcy smoków, chociaż łby mają zakute, niechętnie widzą przybyszów z innego świata. Ciekawa koncepcja nie została jednak w pełni wykorzystana. Bohaterowie niemal nie zwracają uwagi na magiczny świat dookoła, a i on jakoś ich ignoruje, a cała interakcja ogranicza się do finałowej sieczki. Sieczki, powiem wam, całkiem słabej i naciąganej bardziej niż angielski plan desantu pod Gallipoli, bo chociaż nasi wychowani w buszu chłopcy do ułomków nie należą, to chordzie zbrojnych rady dać by nie mogli. W każdym razie, nie bez amunicji, a tymczasem Red i spółka kładą wrogów pokotem przy pomocy nie tylko karabinów i miotacza ognia, ale i kolb, bagnetów, noży i pięści. Nie wygląda to przekonująco, podobnie jak sama fabuła, która po świetnym starcie nagle się zacina i by nigdy nie odzyskać dawnego wigoru. Powieść ratują świetnie przedstawione, ciekawe postaci (Australia z początków XX wieku to prawdziwy dziki Wschód, z bandami rewolwerowców i złodziejami bydła) i świetny język. Świat opisywany ustami australijskie piromana wygląda ciekawie nawet wtedy, gdy nic się nie dzieje. Byłem naprawdę oczarowany świeżością tej perspektywy, gdzie jadowite pająki, koala i Aborygeni są tak widokiem tak zwyczajnym, jak pasące się owce (chociaż większości zwrotów nie rozumiałem, ale to też dobrze - próbowaliście kiedyś dogadać się z Australijczykiem?). I choćby dlatego, warto do tej książki zajrzeć choć na chwilę.