Per Anders Fogelström

Książka warta przeczytania. Mimo że przez 180 stron jesteśmy z nią w Szwecji w latach 50. (Sztokholm i jego wyspiarskie okolice, a to nie musi się każdemu podobać),to jednak opowiada o każdym z nas. O kilku ważnych sprawach - o naszej pracy, z której - bywa - nie jesteśmy zadowoleni, o potrzebie ucieczki, o miłości i wielkim szczęściu, które niesie. Ale przede wszystkim jest to opowieść o dojrzewaniu, o tym, że polega ono na zrozumieniu kilku ważnych rzeczy. Początek jest zniechęcający, ale nie dajcie się zwieść! Per Anders Fogelström specjalnie (i krótko) potrzyma Was w proletariackiej, szaro-burej rzeczywistości, by potem z większym żarem oddać piękno nadmorskiego krajobrazu. Bohaterem jest młody chłopiec Harry Lund, pojawia się też Monika. "Miała czarne, kręcone włosy, wymykające się niesfornymi kosmykami spod chustki, twarz dziecinną, jakby dużej lalki, o czerwono wymalowanych ustach i wyskubanych brwiach" - pisze Fogelström. Zatem miłość, ale i jej konsekwencje. Odpowiedzialność - różnica między tymi chwilami kiedy jesteśmy szczęśliwi i tymi, które są dla nas trudne, kiedy chce się tylko uciec. To też książka o tym, że ludzie, którzy "wszystko głęboko przeżywają, wszystko biorą sobie do serca" są inni od reszty, którzy takich rozterek nie mają. Wielka szkoda, że tak jest, że nie może być inaczej.