Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To było dziwne Tolkien, Salinger, Vonnegut. Te obiecujące nazwiska zostają porównane do pana Russella Hobana na odwrocie książki. W samej powieści natomiast dopatrzono się nawet "leciutkiego zabarwienia fantasy". Cóż, czcze to pochlebstwa. "To była Lola" jest historią miłości Maska, pisarza, i Loli, arystokratki z zamiłowaniem do muzyki. Tego pierwszego spotykamy w dość dziwnych okolicznościach. Już na samym początku rozwiązujemy dziwną, psychodeliczną zagadkę (zapewne owo "leciutkie zabarwienie fantasy")i cofamy się w czasie, by razem z głównym bohaterem poznać tytułową Lolę, uczestniczyć w sielance ich wspólnych 3 miesięcy oraz popełniamy błąd, który wszystko zmienia... Zdawać by się mogło, że to zwykłe romansidło jakich wiele. Niespodzianka! Takiego romansu prawdopodobnie nie przeczytacie szybko po raz drugi dzięki sprytnemu wybiegowi - personifikacji umysłu Maksa, oddzielonego od swojego posiadacza. Sprzyja im to w nie zawsze udanej, ale sprawnej komunikacji. Postaci tworzone przez Maksa także mają własną osobowość i śmią dyskutować ze swoim twórcą. Ponadto, dzięki tej lekturze dowiemy się co nieco o muzyce indyjskiej, buddyzmie i sporo się pośmiejemy.Forma powieści z klamrą kompozycyjną i krótkimi rozdzialikami nadaje akcji bardzo szybkie tempo, co działa zdecydowanie na plus. Czasami jednak można odnieść wrażenie, że autor nieco się zagalopował w abstrakcjonizmie, szczególnie jeśli dotyczy to niektórych dialogów. "to była Lola" jest powieścią niestandardową i dzięki temu wartą przeczytania, ot tak, by zobaczyć, że w ten sposób również można. Jak widać, nie liczy się co, ale jak. Własnie dzięki "jak" Hoban stworzył nie kolejną lekturę niczym z serii "Literatura w spódnicy", a ciekawe doświadczenie dla otwartych czytelników, ale mimo to porównywanie go do pisarzy wspomnianych na samym początku to co najmniej gruba przesada.