Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Sądzisz, że przeszłość znika bez śladu? Że przyszłość tworzy się z niczego, ledwie zniknie teraźniejszość? W jakimś miejscu, na różnych współrzędnych, przeszłość trwa nienaruszona, a przyszłość czeka na chwilę, kiedy wyjdzie na scenę.” Edmundo Paz Soldán to reprezentant młodego pokolenia prozaików boliwijskich, który przedstawia nam latynoską powieść psychologiczną, thriller polityczny, romans. Pedro Zabalaga wykładowca na amerykańskim uniwersytecie w Madison, aktywny komentator wydarzeń politycznych wraca do Rio Fugitivo, by napisać książkę o swoim ojcu, działaczu politycznym, zamordowanym na ulicy Unzueta przez oddziały dyktatora Montenegro. Pedro chce również rozwikłać zagadkę jego śmierci. Inną przyczyną jest jeszcze ucieczka… Pedro ucieka przez Ashley, swoją studentką, w którą wdał się w niezwykle burzliwy i namiętny romans. I oto ukazane nam jest zestawienie przeszłości i teraźniejszości . Pedro nowoczesny człowiek Internetu i nowych technologii, konformizmu i popkultury musi zagłębić się w kompletnie inne czasy, czasy rewolucji, chwytania za broń obronie ideałów. A jego rzeczywistość to rzetelne wykonywanie pracy, ukrywanie romansu. Czy jest w stanie zrozumieć swojego ojca sprzed lat? Pedro zanurza się w przeszłość swojego kraju, w przeszłość swojego ojca i wreszcie w przeszłość całej swojej rodziny. W każdym przypadku odkrywa niezwykłe historie. Wiele tu polityki ale w znaczeniu, ludzi pochłoniętych polityką, gotowych umrzeć dla swoich racji, wiele idei i porywów, wiele konfliktów, przestępstw, narkotyków, zdrad, różnorakiej problematyki społecznej. Pedro musi zmierzyć się ze sobą, swoją namiętnością, ale też historią, wielością faktów, zagadek, labiryntów. A gdzieś pod spodem ukryta jest historia jego rodziny. Czy ją odkryje? Czy dobrze wybierze? Urzekło mnie przedstawienie Ameryki Łacińskiej jako niesamowicie różnorodnej, barwnej, pełnej sprzeczności i konfliktów ale niezwykle wciągającej. Połączenie polityki, psychologii i romansu naprawdę daje doskonały efekt. „…miarą człowieka niekoniecznie jest sukces, tylko wielkość jego marzeń. Więcej warta jest porażka , kiedy próbujemy stworzyć coś o imponujących rozmiarach, niż triumf, gdy osiągamy coś poniżej naszych możliwości.” „…świat pełen jest ludzi niewłaściwie lokujących uczucia, serc bijących do serc obojętnych, istnień na próżno poświęconych innym, a może nie na próżno, może zachowanie wierności własnym uczuciom to wyrafinowana forma odkupienia, pozwalająca wstąpić w rejony wyższe niż narcystyczne, banalne poszukiwania wzajemności.”