Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Współczesna kobieta w poszukiwaniu duszy” June Singer oferuje w znacznej części to, czego zabrakło „Ciężarnej dziewicy” Marion Woodman, nie dorównując jednak „Biegnącej z wilkami” Clarissy Pinkoli Estés. Myślą przewodnią książki jest holistyczne postrzeganie rzeczywistości. Autorka ukazuje, że zarówno w świecie „widzialnym” jak „niewidzialnym” wszystko łączy się ze wszystkim, na wszystko wpływa i ze wszystkiego wypływa. By jednak dostrzec te zależności koniecznym jest wytworzenie w sobie specyficznego nastawienia i otwartości: „Świat niewidzialny przenika świat widzialny w taki sam sposób, jak fale radiowe czy sygnały telewizyjne przenikają atmosferę. Daje o sobie znać wszędzie tam, gdzie ludzie są nastrojeni na jego odbiór”. Singer nie daje nam jednak gotowych wskazówek jak wzbudzić w sobie ową receptywność. Nawet zawarte w końcowej części książki ćwiczenia są na tyle ogólne, że stanowią raczej zachętę do samodzielnych poszukiwań niż podręcznikowe „know how”. Autorka podobnie, jak opisywani przez nią gnostycy zakłada bowiem, że nie istnieją mniej i bardziej uprzywilejowane drogi poznania, ani mniej czy bardziej predestynowani do ich wskazywania innym przewodnicy. Zachęca nas byśmy samodzielnie odkrywali swoją ścieżkę i swoją prawdę, nie zatajając przy tym jest to droga trudna, żmudna i często wiodąca na manowce. W drugiej części książki Singer w umiejętny sposób prezentuje i porządkuje najważniejsze odkrycia współczesnej nauki, które wpływają na nasz sposób doświadczania i rozumienia samych siebie. Umiejętnie łączy ze sobą teorie z gruntu fizyki (Newton vs Bohm),biologii (Darwin vs Sheldrake),psychologii (Freud vs Jung) i religioznawstwa (Chrześcijaństwo vs gnoza). Potrafi zachować idealną proporcję merytorycznej jakości wywodu do jego długości i szczegółowości. Osoby zaznajomione z wyżej wymienionymi koncepcjami mogą uporządkować swoją wiedzę, a ci dla których są one nowością bezboleśnie się z nimi zapoznać. Słabszymi stronami „Współczesnej kobiety w poszukiwaniu duszy” jest zawód jaki może odczuć czytelnik, zgodnie z tytułem oczekujący możliwości wniknięcia w meandry kobiecej psychiki. Niewiele tutaj tego. Klika dość oklepanych wstawek o odpatrialchnieniu kultury (brzmi troszkę jak odpchlenie - wybaczcie Panowie;) ) i to w zasadzie koniec. W tym obszarze Singer nie dorównuje Pinioli Estes, zdecydowanie. Nie jest to też książka, która „poderwie nas do lotu”. Działa bardziej na wiedzę, niż emocje (jak by rzekła autorka angażuje nasz Logos a nie Eros) i to jest jej spory mankament. Pisana przez kobietę, dla kobiet, lecz „po męsku” - konkretnie i rzeczowo. Czy warto ją przeczytać? Rozpatrując rzecz jungowsko: po lekturze wasz Logos poklepie się zapewne po brzuszku z zadowoleniem, za to Eros będzie patrzeć z nieskrywanym wyrzutem. Wszystko zależy więc od tego jakie „zwierzątko” w sobie chcecie właśnie nakarmić :)