Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ruch wewnątrz ustał, a spod przykrycia wysunął się czarny, wilgotny nosek, zadziorny pyszczek i para czarnych jak węgle oczu. Piesek śmiał się do mnie milczącą radością, zrzucił na ziemię chusteczkę merdającym ogonkiem i za wszelką cenę usiłował schwycić mnie ząbkami za nos. Maleńki jamniczek!

Z Tiną na rękach wszedłem do domu. Postawiłem suczkę na podłodze. Natychmiast przysiadła i na parkiecie pojawiła się mała kałuża. Zamerdała wesoło ogonkiem i zniknęła w hallu.