Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maryla Hempowicz jest pochodzącą z Mazowsza absolwentką polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie mieszka w Sopocie. Pracowała jako redaktor, konsultant do spraw literatury oraz rzecznik prasowy. Jest członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Towarzystwa Przyjaciół Sopotu. Na swoim koncie ma powieści takie jak: „Ona była modelką” czy „Julia i mężczyźni”. Bohaterką „Złotej smugi jesieni” jest starsza kobieta o imieniu Marta. W jej życiu pojawiają się poważne zmiany: przechodzi na emeryturę, przed rokiem zmarł jej mąż, a oprócz tego wybiera się na wycieczkę do Włoch. Kobieta uważa, że jest stara i że całe życie ma już za sobą. Myśli, że nic dobrego już jej nie spotka. Bardzo się myli, ponieważ podczas wyprawy poznaje przystojnego, tajemniczego Zbyszka. Powieść jest poruszającą, ciepłą historią opowieścią o tym, że choć w życiu piękne są tylko chwile, to warto żyć, warto kochać i warto wierzyć w swoje szczęście. Moja mama zawsze powtarza, że nieważne ile ma się lat, każdy wiek jest piękny, tylko zmieniają się priorytety. Z upływem czasu zaczynam doceniać wartość jej słów. Każdy obawia się starości i każdy żałuje upływu czasu, ale kobieta po sześćdziesiątce wcale nie musi rezygnować ze swych marzeń, wręcz przeciwnie! Powinna wreszcie całkowicie zająć się sobą, realizować swoje pasje i brać garściami to co daje jej życie. Książkę czyta się przyjemnie choć momentami monotonia może zniechęcić. Całość oprawiona jest piękną, malowniczą scenerią. Opis krajobrazu sprawia, że chce się tam przenieść, teraz, już. Oczami wyobraźni widzę ruchliwe gwarne uliczki, lazurowe niebo Florencji, światła stylowych latarni, tętniące życiem Weneckie brzegi kanału oraz zielone wzgórza rozciągnięte nad Rzymem. W powietrzu unosi się zapach bazylii i parmezanu. Uwielbiam powieści, których akcja chociażby częściowo przenosi się do Włoch. Nie polubiłam natomiast głównej bohaterki, która jest nieco drażniąca swą nieporadnością i niepokojem. Wciąż się gubi, przewraca, nie ma ochoty uczestniczyć w życiu towarzyskim, ucieka myślami, śpi, zadaje samej sobie setki pytań. Na szczęście w każdym miejscu, w którym się znajduje towarzyszą jej rezolutne koleżanki wnoszące do książki nieco świeżości. Jest to powieść obyczajowa. Wątek romansu nie jest zbyt przytłaczający, raczej powiedziałabym, że odgrywa się w tle i jest to zdecydowanie plus. Nie lubię przesłodzonych, oblanych lukrem powieści. „Złota smuga jesieni” z pewnością taka nie jest. Wręcz przeciwnie, bohaterka niczym podlotek wciąż rozpamiętuje pocałunek i dotyk mężczyzny, którego spotkała raz w życiu. Autorka zabiera nas również do wspomnień bohaterki. Opisuje jej daremne starania o dziecko oraz wyjazd do Bułgarii. Brakuje mi jednak więcej akcji Miałam wrażenie, że autorka bardziej skupiła się na opisie Włoch, malowniczych Kaszub i innych pięknych zakątków Polski niż na losach Marty. Zastanawia mnie również, za co bohaterka podróżowała skoro narzekała, że przeszła na emeryturę i krucho u niej z pieniędzmi. Pozycję tą chętnie dałabym do przeczytania mojej mamie lub babci. Myślę, że bardziej spodoba się ona kobietom w średnim wieku. http://ryszawa.blogspot.com/