Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę przeczytałam jednym tchem, zawarte w niej wspomnienia szczesliwego dzieciństwa i przedwojennego Krakowa chwytają za serce , szczególnie, gdy ma się świadomość tego co za chwilę spotka cała żyjącą społeczność Żydowską w Polsce i w całej Europie. Niusia jest ostatnią żyjącą ocalałą w Polsce z Listy Schindlera....jej wspomnienia jako świadka są tak poruszające i zatrważające , że momentami łapałam się na tym , że podczas czytania wstrzymuję oddech...dla mnie bardzo cenna pozycja, gdyż zawarte są w niej relacje świadków, których pozostało tak niewielu. Niusia Horowitz w czasie wojny była dziewczynką, przeszła z mamą nie tylko przez piekło getta w Krakowie i Bochni ale również obóz w Płaszowie i Auschwitz, a jak trafiła na Listę Schindlera wraz z rodzicami i bratem oraz z dziadkami ,to możecie się dowiedzieć już z książki. Osobiście w książce wstrząsnęły mną bardzo dwa wydarzenia o których wspomina Niusia...jest to Auschwitz , gdy kobiety z Listy Schindlera jadą wreszcie do fabryki na Morawach i wtedy mama z Niusią zauważają za drutami obozu , wśród tłumu dwóch chłopców w których rozpoznają jej brata Ryszarda i kuzyna Olka...tu szczęście z opuszczenia tego piekła na ziemi miesza się z rozpaczą i ogromnym bólem...drugim jest scena w kinie już po wojnie , gdzie obie mama z Niusią podczas kroniki filmowej ze scenami wyzwolenia obozu przez armię czerwoną wśród dzieci widzą znów Ryszarda. Książka momentami bardzo trudna ,gdy ma się świadomość , że to nie fikcja literacka a wspomnienia ocalałej z Shoah, jednak z całego serca polecam.