Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę znalazłam przypadkiem w bibliotece i od razu mnie zainteresowała. Kapucyn, Ojciec Albin Janocha ciekawie przedstawia ten trudny czas w swoim życiu jakim było zesłanie na Syberię, a wcześniej zsyłanie do różnych obozów pracy. W tych wspomnieniach, poza ukazaniem 15-letniego życia na zesłaniu, autor nie zapomina o opisie krajobrazów, anegdot i ciekawostek kulturowych. Bardzo dobrze zapamiętałam wspomnienie jak oszczędzano cukier. Było to na tyle ciekawe, że pozwolę sobie na cytat: "(...)stąd powstał zwyczaj picia herbaty z cukrem 'wprykusku'. (...). Do picia 'wprykusku' nadawał się tylko cukier-rafinad, gdyż był twardy. Procedura polega na tym, że bierze się do ust kawałeczek cukru wielkości laskowego orzecha i trzymając go w ustach pije się herbatę. (...) Nasz sposób słodzenia nazywa się 'wnakładku'. (...) powstały(...),inne określenia, np. 'wprylizku', czyli, że do ust nie bierze się nawet małego kawałeczka, tylko się go polizuje, żeby na dłużej wystarczyło. Jeszcze inny sposób to 'wprygladku', tzn. że z sufitu zwisa na sznurku kawałek cukru, a cała rodzina pijąc herbatę tylko na niego spogląda. Wreszcie ostatni sposób, który już absolutnie nic nie kosztuje, nazywa się 'wprydumku', bo wystarczy tylko myśleć o cukrze i już jest dobrze."