Prosto (od strony językowej) opowiedziana historia Berty, mieszkającej w wiosce Navidad na końcu świata. Narodzinom dziewczyny towarzyszyła tęcza, co miało prognozować szczególne walory i moce. Mieszkańcy wsi niezwykłość postrzegają prosto i dosłownie - Berta wyróżnia się wysokim wzrostem (stąd: Długa Berta),podczas gdy nikt (także i Berta) nie zauważa, że jako dziecko tęczy żyje ona w niezwykłej symbiozie z pogodą i zjawiska atmosferyczne stanowią ilustrację jej nastrojów i uczuć (to wywołuje np. powódź rozmiarów potopu). Dominuje wątek miłości Długiej Berty i Długiego Jonasza, który staje się przyczynkiem do opowieści o nieracjonalnych animozjach międzywioskowych, zasadach rządzących życiem społecznym i rodzinnym, różnorodności typów ludzkich składających się na małą społeczność (innowator, trajkotka, głupek, cwany kaleka).
Obraz wioski świetnie oddaje klimat współczesnych małych, zamkniętych społeczności osadzonych w tradycji (rzemiosła, system wartości),ale i spragnionych profitów komercyjnego świata (zyski z turystyki, generowanie produktu turystycznego),a przy tym zabobonnych i naiwnych ("różowe ślubowanie").
Przyjemna, szybka, ale nie bezmyślna lektura.

Prosto (od strony językowej) opowiedziana historia Berty, mieszkającej w wiosce Navidad na końcu świata. Narodzinom dziewczyny towarzyszyła tęcza, co miało prognozować szczególne walory i moce. Mieszkańcy wsi niezwykłość postrzegają prosto i dosłownie - Berta wyróżnia się wysokim wzrostem (stąd: Długa Berta),podczas gdy nikt (także i Berta) nie zauważa, że jako dziecko...

Navidad i Ponsa to zwyczajne wioski, w których dzieją się niezwyczajne rzeczy. Ich mieszkańcy, to my wszyscy tylko ukazani, jak to napisała Czarna_Sarna, bardziej przesadnie. Narodziny Berty traktują jak złapanie złotej rybki, a kiedy okazuje się, że bohaterka nic nie potrafi, traktują ją jak obywatela gorszej kategorii. Tu jednak nic nie dzieje się bez przyczyny. Cuca Berta udowadnia, że każdy może znaleźć miłość, a już na pewno zasługuje na szacunek. Każdy ma swój talent, dar, siłę nawet Amadeusz Głuptak. Warto ją dojrzeć w sobie, w drugim człowieku i wykorzystać w tym małym wspólnym społeczeństwie. No dobra może poza Margaritą Cifuentes bla bla.

Navidad i Ponsa to zwyczajne wioski, w których dzieją się niezwyczajne rzeczy. Ich mieszkańcy, to my wszyscy tylko ukazani, jak to napisała Czarna_Sarna, bardziej przesadnie. Narodziny Berty traktują jak złapanie złotej rybki, a kiedy okazuje się, że bohaterka nic nie potrafi, traktują ją jak obywatela gorszej kategorii. Tu jednak nic nie dzieje się bez przyczyny. Cuca...

Miła do czytania, zabawna historia :)

Miła do czytania, zabawna historia :)

Lekko, zabawnie, ale nie głupio. Urzeka mnie poczucie humoru autorki. Historia, choć inna niż wszystkie, prowadzi do uniwersalnych wniosków, które każdy z nas może wykorzystać w swoim własnym świecie. Zdecydowanie polecam.

Lekko, zabawnie, ale nie głupio. Urzeka mnie poczucie humoru autorki. Historia, choć inna niż wszystkie, prowadzi do uniwersalnych wniosków, które każdy z nas może wykorzystać w swoim własnym świecie. Zdecydowanie polecam.

Bajka - napisana dziwnym językiem (początkowo jest to ciekawe ale potem coraz bardziej męczy) opowieść (sama historia całkiem ciekawa). Generalnie jednak pozostawia dziwne wrażenie, które trudno nazwać satysfakcjonującym z przeczytanej lektury - jak latynoskie kino alternatywne typu "Kret (El Troppo)".

Bajka - napisana dziwnym językiem (początkowo jest to ciekawe ale potem coraz bardziej męczy) opowieść (sama historia całkiem ciekawa). Generalnie jednak pozostawia dziwne wrażenie, które trudno nazwać satysfakcjonującym z przeczytanej lektury - jak latynoskie kino alternatywne typu "Kret (El Troppo)".

Bardzo sympatyczna powieść, której bohaterka, Berta, jest bardzo wysoka i marzy o prawdziwej miłości. Spotyka ją w osobie jeszcze wyższego Jonasza z sąsiedniej wioski. Niestety, ich miłość jest nieszczęśliwa Navidad, z której pochodzi Berta, i Ponsa, w której mieszka Jonasz, są sobie bardzo wrogie, a związek między mieszkańcami tych wiosek jest wielce niepożądany. Poznajemy także losy innych, bardzo interesujących postaci i ich niezwykłe przygody.
Powieść ma urok bajki i mimo, że króciutka, zalewa nas przeróżnymi emocjami. Bardzo zabawna i prosta. Co ciekawe, nie ma w niej dialogów, poznajemy słowa bohaterów jedynie w krótkich mowach zależnych. Można odnieść wrażenie, że cechy postaci są świetną karykaturą ludzi, których sami znamy z prawdziwego życia. Wisienką na torcie są zabawne aneksy, które jeszcze bardziej podkreślają niezwykłość książek Canals.

Bardzo sympatyczna powieść, której bohaterka, Berta, jest bardzo wysoka i marzy o prawdziwej miłości. Spotyka ją w osobie jeszcze wyższego Jonasza z sąsiedniej wioski. Niestety, ich miłość jest nieszczęśliwa Navidad, z której pochodzi Berta, i Ponsa, w której mieszka Jonasz, są sobie bardzo wrogie, a związek między mieszkańcami tych wiosek jest wielce niepożądany....

Bardzo trudno mi jest ocenić "Długą Bertę". Odbieram treść tej książki jako coś niezwykłego, wprost bajkowego. Rodzi się dziewczynka, która ma posiadać pewien dar. Ludzie dostrzegają w niej tylko to, że jest bardzo wysoka. A jak się okazuje potrafi zmieniać pogodę w zależności od swojego stanu ducha. Jako bajka nie ukrywam przypadła mi ta lektura do gustu. Jednak styl w jakim została opowiedziana, jak dla mnie, pozostawia wiele do życzenia. Coś jest w nim dziecinnego, mało dojrzałego, jakby słowa były wyrzucane z szybkością serii karabinu maszynowego, ale jednak czegoś brakuje.

Bardzo trudno mi jest ocenić "Długą Bertę". Odbieram treść tej książki jako coś niezwykłego, wprost bajkowego. Rodzi się dziewczynka, która ma posiadać pewien dar. Ludzie dostrzegają w niej tylko to, że jest bardzo wysoka. A jak się okazuje potrafi zmieniać pogodę w zależności od swojego stanu ducha. Jako bajka nie ukrywam przypadła mi ta lektura do gustu. Jednak styl w...

To już chyba prawdziwa „przyjaźń” z książkami tej autorki. Przyjaźń, którą chętnie podzielę się z innymi. Wydawnictwo Muza pięknie spisało się, wydając wszystkie książki Cuki Canals. Tym razem okładka w wesołym połączeniu różu z kolorem niebieskim, papier znów w stonowanym kolorze écru, a druk granatowy. Już choćby forma wydania przyciąga do książek hiszpańskiej pisarki. A treść jak zwykle uroczo naiwna, a jakże istotna.

Tytułowa bohaterka, jak wszystkie bohaterki Cuki Canals, to dziewczyna, przy której narodzinach działy się niespotykane rzeczy, zapowiadające późniejszą niezwykłość nowo narodzonej dziewczynki. Często owa niezwykłość jest źródłem nieszczęść dla głównej bohaterki, przekleństwem. Berta przychodzi na świat w wioseczce o wdzięcznej nazwie Navidad (Boże Narodzenie),zamieszkiwanej przez ludzi raczej niskiego wzrostu. Jej narodzinom towarzyszy ukazanie się tęczy, którą mieszkańcy uznają za oznakę wielkości nowo narodzonego dziecka. Oni jednak wielkość pojmują niejako przenośnie, matka natura pojęła ją do granic litości dosłownie. Berta jest bardzo wysoką kobietą, niemal dwa razy wyższą niż wszyscy mieszkańcy wioski, przez to nazwano ją Długą Bertą. Wydaje się, że w miasteczku samych niskich ludzi Berta skazana jest na wyobcowanie, samotność. A jednak znajduje miłość w sąsiedniej wiosce, od lat konkurującej z jej wioską rodzinną…

Dwie zwaśnione wsie, dwoje zakochanych „długich” ludzi i niezwykła moc głównej bohaterki. Co przyniesie mieszkańcom obu wiosek? Co przyniesie tym dwojgu? Myślę, że warto dowiedzieć się tego, czytając książkę Cuki Canals.

Z mojej strony jeszcze tylko jedno. Bohaterowie książek Cuki Canals, mimo że są odmieńcami, a owa odmienność często jest dla nich przekleństwem i sprowadza na nich mnóstwo nieszczęść, są osobami pełnymi wiary w to, że gdzieś jest na świecie miejsce właśnie dla nich. Może książki hiszpańskiej autorki, mimo że tak naiwne, zarażą nas tą dziecięcą wiarą w lepsze jutro – czego i wam, i sobie życzę.

To już chyba prawdziwa „przyjaźń” z książkami tej autorki. Przyjaźń, którą chętnie podzielę się z innymi. Wydawnictwo Muza pięknie spisało się, wydając wszystkie książki Cuki Canals. Tym razem okładka w wesołym połączeniu różu z kolorem niebieskim, papier znów w stonowanym kolorze écru, a druk granatowy. Już choćby forma wydania przyciąga do książek hiszpańskiej pisarki. A...