Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O „Serii do torebki” słyszałam, że jest to zabawna literatura kobieca, więc pomyślałam, że to coś dla mnie. Trudno było zdecydować się, który tytuł wybrać, jako pierwszy, więc postanowiłam zamknąć oczy i zdecydować się na przypadek. Jak wyszło? Wolałabym nigdy więcej nie decydować się na przypadek w takich sytuacjach. Czy czytaliście kiedyś książkę, gdzie każdy główny bohater jest w jakiś stopniu irytujący, a gdy dodacie ich do siebie to w sumie wyjdzie Wam mieszanka wybuchowa? W „Wtorkowym Klubie Erotycznym” mamy, aż 4 takie osoby. Jego założycielką jest Aimee, która jest w ciąży, a maż ją kompletnie zaniedbuje. Z jednej strony wiedziała, że jej ukochany nie chce mieć dziecka, więc nie powinna go do tego zmuszać tylko wtedy go zostawić skoro nie zgadzały im się priorytety. Rozgoryczona Aimee po prostu użalała się nad sobą, że sama spędza wieczory, a mąż się gdzieś włóczy po świecie. Nigdy nie zrozumiem kobiet, które myślą, że facet zmieni zdanie o dzieciach, gdy zakomunikują mu, że jest w ciąży. Następna w kolejce jest Lux, która ledwo skończyła liceum, a jej inteligencja nie powala. Cóż niby ma największe doświadczenie życiowe wśród całej czwórki, ale niestety jest również prymitywna i prostacka do kwadratu, że aż dziw bierze, że szanowana firma prawnicza zatrudniła kogoś takiego na pozycji sekretarki. To się mi po prostu w głowie nie mieści. Ostatnie dwie bohaterki, czyli Brooke i Margot są najmniej irytujące, ale mimo to dodanie ich do dwóch pierwszych daje niebezpieczną dla czytelnika mieszankę wybuchową. Brooke to niespełniona malarka, która w młodości odrzuciła zaręczyny i teraz trochę tego żałuję, ale nie mówi o tym non stop kolor tylko przeżywa to w sobie. Margot jest panią prawnik, która nie lubi stałych związków. Cała ta czwórka jest w klubie założonym przez Aimee, ale tak naprawdę Lux jest traktowana jak piąte koło u wozu. Dziewczyny cały czas liczą, że w końcu sama odejdzie, bo same nie chcą jej wyrzucać. A niby to dorośli ludzie są… „Seria do torebki” ma być typową literaturą kobiecą… W takim układzie to ja się boję, w którą stroną podąża ta literatura. Dla mnie jest to płytka powieść, w której jest pełno seksu, ale nie takiego, o którym da się czytać, ale takiego prymitywnego, który nawet najluźniejszym czytelnikom ledwo przejdzie przez gardło. Na dodatek cała ta książka nie ma wcale głębszego przesłania, a to, o co chodzi w tej książce wychodzi dopiero na ostatnich stronach… Nie jest to literatura cudowna, ani nawet znośna. Jest słaba i boli to, że po prostu coś takiego wychodzi do druku. Liczyłam na coś lekkiego, a dostałam książkę, która miała mi zrobić z mózgu papkę. Dobrze, że chociaż szybko się czytało.