Polski historyk, profesor, specjalizująca się w historii XX wieku i dydaktyce historii.
Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu. Studia historyczne w Uniwersytecie Wrocławskim (1966-1971). Praca magisterska: Anglia wobec rokoszu Zebrzydowskiego (1606-1609) pod kierunkiem prof.dr hab. Władysława Czaplińskiego. Od 1971 pracuje w Zakładzie Dydaktyki Historii Instytutu historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego (do 1981 jako asystent). Doktorat: Szkolnictwo polskie w Czechosłowacji w okresie międzywojennym (1918-1938) pod kierunkiem prof. dr hab. Karola Fiedora (1981). W latach 1981-2002 adiunkt w tym samym zakładzie, a od 1 września 1986 jego kierownik. Habilitacja na podstawie pracy: Polska i Polacy w czeskiej opinii publicznej w okresie międzywojennym (listopad 1996)[1]. Od marca 2002 profesor nadzwyczajny.
Zajmuje się dydaktyką historii, historią szkolnictwa, historią XX wieku, stereotypami etnicznymi oraz stosunkami polsko-czechosłowackimi w okresie międzywojennym. Autorka 3 książek i kilkunastu artykułów.
DYSKUSJE