Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ekscentryczny, genialny bohater i snajper, który sieje spustoszenie w sercu śnieżnej zamieci, czyli powieść dla miłośników kryminałów, sensacji i thrillerów w klimacie policyjnych, amerykańskich seriali. Podczas lektury od razu w głowie zaszumiały mi wszystkie możliwe odcinki wszystkich możliwych obejrzanych przeze mnie seriali z motywami policyjno-detektywistycznymi, które uznaję za moją gatunkową słabość. Robert Pobi wie co robi, bo w „Mieście okien” miłośnicy thrillerów sensacyjnych znajdą dużo gatunkowej dobroci. Na pierwszy plan wysuwa się Lucas Page – były agent, którego postać sama w sobie jest już znakiem szczególnym tej serii. On sam w sobie jest już chwytem, przynętą na czytelnika! Wybitny i ekscentryczny, niczym ten wspomniany Newton potrafi przewidzieć ruchy, potrafi mapować teren, potrafi robić skomplikowane obliczenie w umyśle. Co więcej, jego ciało składa się z aż trzech bionicznych elementów – oko, rękę i nogę stracił właśnie na służbie. Dorobił się blizn, dorobił się traum, teraz jest wykładowcą i ojcem gromadki adoptowanych i przysposabianych dzieci. Lucas Page zdecydowanie jest osobowością i to on prowadzi nas przez fabułę. A fabuła potrafi czytelnika zaskoczyć znienacka. Wchodzimy w akcję trochę jakby od środka. Z butami wciskami się do domu byłego agenta, znienacka penetrujemy jego życie prywatne. Przez moment można odnieść nawet wrażenie, że coś nam umknęło, Page bowiem przeżył swoje, a jego przeszłość silnie oddziałuje na akcję. Sama akcja natomiast rusza z kopyta – miejscami szalona, nieprawdopodobna i przerysowana, podejrzewam jednak, że prawdziwe działania policyjne nikogo by tak nie przyciągnęły jak te fikcyjne. Wisienką na torcie jest tu postać snajpera, który poprowadzi nas do przeszłości, do miejsca, w którym wszystko się zaczęło. „Miasto okien” to gotowy niemal materiał na intrygujący serial. Robert Pobi bardzo umiejętnie buduje dojrzałą klamrę fabularną , pokazuje, że dobre thrillery to nie tylko to, co na powierzchni, ale też pewien podtekst, pewna lekcja, jaką wynoszą tak bohaterowie, jak i czytelnicy. Nie chcąc zdradzać żadnych odpowiedzi – to po prostu dobrze skrojona literatura gatunkowa. Nic dodać, nic ująć.