Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapowiadało się wybornie, ale choć słuchało się tego audiobooka dobrze i lekko, to wiele we mnie po nim nie zostało. Autor cierpi w mojej ocenie na lżejszą postać dwubiegunówki. Opowiada o swojej skrajnej deprywacji snu i buncie przed farmakologią psychiatryczną, co by nie zatracić twórczej żyłki i osobowości. To szkodliwe strreotypy. Przepływa przez własną fazę uzależnienia od leków, tyle że nasennych, o tym, że nie pozwalają one wejść w głęboką fazę snu, o różnych typach zaburzeń snu (studenci często mają nocny rytm dobowy, a w rzeczywistości nie doświadczają deklarowanej bezsenności). Trochę o kontaktach z lekarzami, próbie psychoterapii, medytacji, akupunktury i uczestnictwie w programie badawczym dla osób z zaburzeniami snu (co zabawnie określa jako doktorat dla ludzi z bezsennością). Wszystko bardzo powierzchownie, niestety, choć z lekkością podane.