Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednym z punktów „Wyzwania ukraińskiego” jest książka dziejąca się we Lwowie. Przeszukałam swoje półki i znalazłam staroć pod pięknym tytułem „Lwy spod ratusza słuchają muzyki” Najciekawsza była w tej książce przedmowa napisana przez Wojciecha Dzieduszyńskiego. Na pewni ciekawą postacią była Helena Ottawowa z domu Feigel. Jak każda panienka z tzw. dobrego domu uczyła się gry na fortepianie. Określano ją jako „cudowne dziecko”, ale wtedy nie wiązała swojej przyszłości z muzyką. W wieku 18 lat wyszła szczęśliwie za mąż i urodziła córeczkę. Niestety w wieku dziewiętnastu lat została wdową, a wkrótce zmarł też jej ojciec. Aby utrzymać rodzinę (matkę i córkę) ukończyła konserwatorium lwowskie i zdała egzamin państwowy. Uzyskała zatem prawo nauczania gry na fortepianie tak prywatnie, jak i w szkołach muzycznych. Od tej pory dzieli swój czas na nauczanie i koncertowanie nie tylko we Lwowie. We Lwowie była cenioną akompaniatorką dla przybywających do Lwowa innych artystów. Mogłaby być to barwna opowieść, niestety dostajemy suche relacje, gdzie, kiedy z kim występowała, a także z kim się spotykała. Głównie autorka (córka artystki) podaje listy nazwisk i życiorysów, dla niej może osób ważnych, ale dla mnie zupełnie nieznanych. Oprócz nazwisk kompozytorów, których utwory grała pianistka, może parę nazwisk rozpoznałam. Nawet gdy opisuje podróż z matką do Włoch, to skupia się na liście nazwisk osób, z którymi matka przebywała. Druga część książki, gdzie opisuje miejsca, w których można było słuchać muzyki, jest tak samo nudna i przeładowana nazwiskami. Zresztą wystarczy spojrzeć na indeks nazwisk, który liczy sobie 10 stron, a cała książka posiada 155 stron. Interesujące są zdjęcia Lwowa. Książka bardzo specyficzna, dla mnie nudna, ale może są osoby zainteresowane tego rodzaju literatura, z chęcią ją komuś przekażę.