Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podszedł do Gottiego i przystawił mu [gnata] do głowy, prosto między oczy. Bez jaj, serce zabiło mi mocniej mówi Gotti, jakbym czuł, że już po zawodach.
No i co zrobiłeś? pyta Zamot.
Odwróciłem się.
Gotti obrócił się i otworzył drzwi do mieszkania matki, bo nie miał czasu czekać na śmierć. Wiadomo, koniec końców życie to tylko życie.

Jak tylko widzą kogoś agre­syw­ne­go i sły­szą gadkę z ulicy to od razu za­kła­da­ją że to czar­ny chło­pak. Od kiedy bywam na ulicy cały czas kurwa sły­szę takie wrzu­ty od bia­łych: że na bank je­stem mie­sza­niec, na pewno pół­krwi czar­ny, nawet pały py­ta­ją kto z ro­dzi­ców jest z Ja­maj­ki. Przy każ­dym aresz­to­wa­niu jaja se robią z tego jak gadam. A wszyst­ko to od­zwier­cie­dla ich in­stynk­tow­ne uprze­dze­nia wobec wszyst­kie­go w czym nie roz­po­zna­ją sie­bie sa­mych, swo­ich za­cho­wań, swo­je­go ist­nie­nia, my­śle­nia.

I za­czy­nam sobie my­śleć jakie kwoty są prze­pa­la­ne na te da­rem­ne kam­pa­nie prze­ciw­ko nożom i pi­sto­le­tom, prze­cież to nie zmie­ni po­dej­ścia zio­mów co chcą się bujać z klam­ka­mi i nosić kosy, oni już się zde­cy­do­wa­li, już po­sta­wi­li na takie wła­śnie a nie inne życie. Ale rząd za­wsze robi taki kurwa cyrk, całe ka­za­nia po szko­łach i w mło­dzie­żo­wych do­mach kul­tu­ry, znaj­dą se ja­kie­goś do­bi­te­go ra­pe­ra co bę­dzie gadał że są w życiu inne opcje, tyle pier­do­le­nia jakby dzie­cia­kom to miało wy­star­czyć: jakiś koleś co kie­dyś był z ulicy ale teraz nic już nie kręci więc pró­bu­je pójść w po­zy­tyw­ne kli­ma­ty. Co­kol­wiek by to miało być. Takie to­tal­nie da­rem­ne pier­do­le­nie. Nie pa­mię­tasz jak sam ga­nia­łeś po uli­cach i od­je­by­wa­łeś akcje? Aku­rat byś po­słu­chał jak ktoś ci mówi żebyś prze­stał. Ale kiedy ka­rie­ra na ulicy się koń­czy nie ma sza­cun­ku na dziel­ni, już nie je­steś ban­dy­ta, pew­nie i hajs się skoń­czył bo dile nie pykły czy coś, no to jak już jest po wszyst­kim to się czło­wiek pró­bu­je wy­my­ślić na nowo.

Kiedy nie je­stem przy niej to wtedy wła­śnie myślę że ją ko­cham. Gdy je­stem z nią wiem że nie.

Nikt nie chce opo­wia­dać hi­sto­rii która nie ma końca.