Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"my im tu fundujemy profesjonalne piekło (...) Człowieka można zajeździć w trzydzieści minut, ale nie o to chodzi. Trzeba go podgotować tak, aby doszedł do granicy wytrzymałości fizycznej, i potrzymać go tak przez kilka dni. Wtedy wszystko jest jasne, kto ma słabą psychę" Pamiętam jak byłam młodsza i z przejęciem oglądałam wykańczające zmagania śmiałków którzy chcieli być jak Rambo. Ich walkę ze swoim ciałem i psychiką. Ich zadania, przeprawy, motywację. Oglądałam i podziwiałam. W końcu należę do pokolenia, które wychowywało się na Medal of Honor czy Call od duty więc jarają mnie takie rzeczy. W książce Selekcja możemy zobaczyć jak to się wszystko zaczęło. Poznać lepiej majora Kupsa, który zapoczątkował to jakże oryginalne wydarzenie, które przez 20 lat stało się marką samą w sobie. To również wspomnienia ludzi, którzy odważyli się pokonać własne słabości i sprawdzić się w teście, gdzie taplanie się w błocie, podtopienia, bąble na stopach i rany do mięsa były na porządku dziennym. Gdzie brud z człowieka odpadał sam po kilku dniach a suche skarpetki i buty były największym pragnieniem. Gdzie kilkanaście kleszczy dziennie wbijających się w ciało było czymś normalnym. Delfinki, pompki, brzuszki i tak do zajechania. Nie ma że boli. Do póki walczysz jesteś zwycięzcą. Szacun selekciarze.