Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy na początku kwietnia, napisała do mnie Pani Agnieszka z propozycją abym zrecenzowała jej książkę, chciałam odmówić. Dlaczego? Nie przepadam za poradnikami. Poza tym jak z poradnika napisać recenzję? Przecież tam nie ma historii, którą można ciekawie opisać. Zanim odmówiłam, przeczytałam informację o Pani Agnieszce na jej stronie. Kilka rzeczy nas łączy. Rocznik, przeszłość w korporacji, obie mamy córki. Spróbujmy. Od razu muszę napisać - na początku książka nie podobała mi się. Chciałam ją szybko przeczytać i mieć z głowy, bo goniły mnie terminy. Te 170 stron czytałam w sumie 3 tygodnie. Długo. Zaczęłam się delektować, zastanawiając się co autorka chciała mi przekazać. Tak po 1 max 2 rozdziały dziennie. Analizując, smakując, odnosząc się do siebie i swojego życia. Pani Agnieszka swój poradnik napisała jak by rozmawiała ze mną. Stworzyła pewnego rodzaju wieź. Ja dodatkowo identyfikowałam się z autorką z uwagi na to, że odważyła się rzucić korpo. Tak, wiem to korpo ją kopnieło, ale myślę, że spokojnie mogła wskoczyć do kolejnego. A jednak nie zrobiła tego. Postawiła na siebie. Szacun! Tak świadomie użyłam tego słowa. Autorka mówi do mnie językiem prostym, potocznym. Ma dystans do siebie i całego otaczającego ją świata. „A jak mawia Przyjaźń Mojego Życia – każda z nas ma talię, tylko trzeba jej czasem po prostu poszukać. No więc dlaczego to sobie robisz? TO JEST PO PROSTU ŹLE USZYTE! Twoje ciało dziś jest takie, jakie jest, dbaj o nie, szanuj je i pielęgnuj. I kochaj ponad wszystko. Chcesz zostać Anną Lewandowską, zostań, chcesz kusić apetycznymi kształtami jak Nigella Lawson, kuś. Odczep się od siebie.” Nie wiem jak Wy ja raczej będę kusić jak Nigella  Jeszcze jeden cytat który mi się bardzo spodobał: „Na mieście mówią, że życie zaczyna się po czterdziestce, czyli u mnie bomba poszła już w górę. Ale to gówno prawda. Życie zaczyna się wtedy, kiedy zdecydujesz, że ma się zacząć. I chociaż czasem drżysz ze strachu przed zmianą, to zakasaj rękawy, rusz tyłek i zasuwaj do roboty nad sobą. To jedyna praca, jaka się zwróci!” U mnie też już bomba w górze. I to może jest ten czas? Kto wie? Jak będę duża, zostanę sobą to poradnik dla kobiet. W skrócie o pokochaniu siebie. Nie bez przyczyny premierę miał w przededniu Dnia Kobiet. Tak, bo to my jesteśmy dla siebie najsurowszymi sędziami. Jesteśmy samodzielne, samowystarczalne, a czasami … same - bo takie jesteśmy samodzielne. Po przeczytaniu tej książki, po raz kolejny uświadomiłam sobie nad czym muszę popracować, na co zwrócić uwagę. I jeszcze jedno – czasami warto wyjść ze swojej strefy komfortu i rzucić się na głęboką wodę. Spełnić swoje marzenia. Na pewno je macie, tylko czasami boicie się ich wypowiedzieć na głos. Ja się boję – choć robię już coraz więcej aby móc je spełnić. Trzymajcie kciuki! Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce - Pani Agnieszce Łukomskiej, która samodzielnie wydała swoją książkę. Zrobiła zbiórkę na polakpotrafi.pl. Wsparło ją ponad 250 osób. Można? Można! Polecam i zapraszam na stronę autorki: http://jakbededuza.pl/