Stanisława Domagalska

Była reporterką i znaną pisarką literatury dla dzieci ("Coś", "Żegnaj smutku", "Przyszywany dziadek", "Jeszcze nie teraz"), tłumaczoną także na inne języki ("Trzy piętra zwyczajnych przygód", Kapeć"). Zakaz druku jej książek, jaki spadł na nią po podpisaniu listu w sprawie konstytucji w 1976 roku, sprawił, że "zamilkła" na długie lata. W 1981 dołączyła do zespołu "Tygodnika Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego redagowała w podziemiu "Tygodnik Wojenny" i "Przegląd Wiadomości Agencyjnych", którego była współzałożycielem. Oficjalnie pracowała i publikowała w "Powściągliwości i Pracy". W 1989 powróciła do "Tygodnika Solidarność", ale już na krótko. w 1991 roku podjęła pracę w Studio Filmowym Kronika, gdzie pracowała do końca życia. Na początku współpracowała przy Polskiej Kronice Filmowej. Później sama zaczęła robić filmy. Wyreżyserowała kilka ważnych filmów dokumentalnych (m.in. "Łódź podwodna", "Rozbitek", "Pomnik z wnętrzem"), przy wielu innych współpracowała ("Świadkowie", "Wybór Polski", "Powstanie zwykłych ludzi").