Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Wincenty Okoń
7
5,6/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
5,6/10średnia ocena książek autora
89 przeczytało książki autora
13 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Samo życie osiemdziesięciolatka z autobiografią naukową autora
Wincenty Okoń
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2005
Najnowsze opinie o książkach autora
Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej Wincenty Okoń
5,3
Książkę tę można określić jako podstawowy podręcznik akademicki, który został skierowany do studentów studiów pedagogicznych, a także wszystkich nauczycieli i pedagogów, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą.
Wincenty Okoń "We wprowadzeniu do dydaktyki ogólnej" wyjaśnia podstawowe definicje, kwestie i terminy związane z procesem kształcenia. Autor odwołuje się w swoich rozważaniach do dawnych systemów dydaktycznych, objaśnia szczegółowo czym są cele kształcenia i jaką pełnią funkcję w procesie nauczania-uczenia się.
W tym podręczniku można również odnaleźć odpowiedzi na pytania związane z takimi kwestiami jak: przedmiot kształcenia ogólnego, procesy dydaktyczne, zasady kształcenia, środki dydaktyczne, obszerny opis metod uczenia się, a także refleksyjne podejście do niepowodzeń szkolnych i roli nauczyciela w systemie kształcenia.
Mimo to, iż książka spełniająca rolę podręcznika akademickiego wprowadza w najważniejsze kwestie współczesnej dydaktyki, to jest ona napisana ciężkim i specjalistycznym językiem. Dla osób, które stawiają swoje pierwsze kroki w obszarze dydaktyki dokładne zrozumienie treści może być bardzo trudne.
Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę, na to, iż książka w piątym wydaniu pochodzi z 2011 roku, natomiast jej pierwowzór był napisany dobrych kilka lat wcześniej. Ma to wpływ na podejście do nowych technologii i wdrożenia ich we współczesnym systemie szkolnictwa. Np. rozważania na nieaktualne tematy, jak w przypadku „wprowadzania nowych technologii do szkół”. A jak wiadomo z własnego doświadczenia, nowe technologie w tym szczególnie wykorzystanie komputera w edukacji jest już wdrażane od dobrych kilkunastu lat.
S.P.
Dawid Wincenty Okoń
7,0
Przelatując księgozbiór mojego drogiego Pawła zauważyłem tytuł "Dawid" Okonia, więc oczywiście umieściłem go na liście książek, które bym z chęcią przeczytał. Jakież było moje zdziwienie że to ani spodziewany Okoń, ani też ten Dawid. Bo nie np. ksiądz Eugeniusz (1881 – 1949),ani Jan (ur. 1940); który opracował dzieła Karola Wojtyły, ani też Longin Jan (ur. 1927) - pisarz, poeta i społecznik, lecz , po prostu, ten najbardziej znany - pedagog Wincenty.
Na podstawie Wikipedii:
Wincenty Okoń (1914 – 2011) - pedagog, specjalista w zakresie dydaktyki i pedeutologii, profesor zwyczajny od 1966, członek rzeczywisty PAN od 1973. Był autorem teorii kształcenia wielostronnego, w myśl której w nauczaniu należy uwzględniać stronę teoretyczną, praktyczną i emocjonalną nauczania, a nie jedynie teoretyczną.
Pedagog pedagogiem, ale książkę o Dawidzie, królu Izraela, ojcu Salomona, mógł popełnić; nie takie przypadki się zdarzały. Nic z tego; okazało się, że tytułowy Dawid to:
Jan Paweł Władysław Dawid (1859 – 1914) – pedagog, psycholog, pionier psychologii wychowawczej i pedagogiki eksperymentalnej w Polsce.
Skoro już książkę w ręku miałem, to ją przejrzałem. Składa się z dwóch części: biograficznej oraz z „Wyboru pism” Dawida. Życie wiódł wielce ciekawe, natomiast pisma wydają się trochę, po ponad stu latach, zdezaktualizowane. Skoro jednak Okoń przyrównuje go....
„..do takich pedagogów, jak Pestalozzi, John Dewey, Celestin Freinet, Makarenko, Wasilij A. Suchomliński czy Korczak, z których każdy zadziwił świat jakąś nową ideą pedagogiczną...”,
…..to postanowiłem książkę wprowadzić do LC, tym bardziej, że „Poemat pedagogiczny” Makarenki był moją ulubiona książką równo 60 lat temu. W sumie: ciekawa publicystyka nie dla każdego, raczej do przekartkowania niż skrupulatnego czytania, zasługująca, sądzę na siedem gwiazdek, ze względu na wkład Dawida w rozwój psychologii i pedagogiki.