Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam tę powieść jednym tchem, mimo iż niektóre fragmenty dotyczące technicznej strony budowania kolei momentami mnie nużyły. Na szczęście nie one są tu najważniejsze:). Książka Franka Coatesa to pasjonująca opowieść o ryzykownej i monumentalnej inwestycji, jaką była budowa liczącej niemal 600 mil kolei afrykańskiej. Prowadziła ona od tytułowej Mombasy do Jeziora Wiktorii i miała być ukoronowaniem technicznych możliwości Brytyjskiego Imperium końca XIX wieku. W rzeczywistości pełne rozmachu przedsięwzięcie było ciągłą walką z czasem, pogodą, dzikimi zwierzętami, tropikalnymi chorobami i brakiem wody. Okupione zostało życiem wielu osób. Wśród ofiar są bohaterowie tej powieści. Dla głównego bohatera, inżyniera Ronalda Prestona, budowa kolei to nie tylko kwestia ambicji zawodowych i życiowych pasji. To również próba zmierzenia się z poczuciem winy, jakie towarzyszy mu od kilku lat. Osobną kwestią jest tu wewnętrzne dojrzewanie Ronalda i jego żony, umacnianie się ich związku, który początkowo przypomina typowe dla czasów wiktoriańskich małżeństwo, pełne pruderii i różnych zahamowań. Interesujące są nie tylko pierwszoplanowe postacie. Mamy tu kilku drugoplanowych bohaterów, którzy poruszają swoimi historiami i decyzjami. Obok silnych, honorowych mężczyzn pojawiają się tchórze, kombinatorzy i różne kreatury, co podnosi napięcie i na pewno bardzo ubarwia akcję. Autor w fascynujący sposób opisał zmaganie się człowieka z siłami natury, z nieznanym lądem i zaskakującymi przeciwnościami losu. Wrogiem stawały się dla bohaterów nie tylko dramatyczne w skutkach niespodzianki zgotowane przez przyrodę, ale i ich własne demony, lęki oraz pragnienia, które w ekstremalnych warunkach nagle się ujawniały albo przybierały na sile. Losy bohaterów i ich ważne życiowe decyzje śledzi się z zapartym tchem, niecierpliwie czekając za finał. A warto czekać, gdyż zakończenie okazuje się niebanalne, piękne i wzruszające (zwłaszcza epilog).