Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...)nawet jeśli wydadzą mnie katowi, to obrona godności ludzkiej jest po dziesięciokroć warta tej ofiary.

(...)ale czy to w ogóle miałoby sens, zachować zdrowy rozum pośród tego obłędu, który rozpętał się wokół mnie?

Ponieważ chciałem być sprawiedliwy, stałem się winny, a gdy obarczyłem się winą, poczułem się sprawiedliwy.

Lenistwo zaś, jak się nauczyłem, było nie do przyjęcia. Stworzenia będące emanacją lenistwa znoszono jedynie w niewielkiej liczbie, w ogrodach zoologicznych i w rezerwatach przyrody, zniekształcone do postaci pluszowych przytulanek w prostodusznych książkach dla dzieci. Zasada ich egzystencji – brak ambicji – nie powinna mieć możliwości swobodnego rozwoju, zbyt duże było niebezpieczeństwo prowokacji.

Nie było w nim żadnego fanatyzmu, on nie odrzucił swojego życia, lecz odłożył je, oddał jak klucz do mieszkania, z którego człowiek się wyprowadza, być może pełen nostalgicznych wspomnień ze spędzonych tam lat, zarazem jednak świadom zbędności samych kluczy.