Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie słuchał tamtych głosów. Bez przeszkód minął przeszklone drzwi w lewym narożniku audytorium i zniknął w ciszy, przerywanej jedynie przez jego wewnętrzny, znienawidzony głos.

Zrobił niedbały znak krzyża i położył dłoń na płycie. Pierwszy i ostatni raz. Czując coś silniejszego niż wszystko, co przeżył do tej pory, pożegnał staruszka skinieniem i szybkim krokiem ruszył w stronę cmentarnej bramy.

Lou otworzyła oczy, a słowa momentalnie uwięzły jej w gardle. Córka zdjęła rękawice i jednym szybkim ruchem wyrwała moduł komunikacyjny z przedramienia lewej ręki. Następnie zrobiła krótki gest dłonią i zabrała się za mechaniczne blokady hełmu.
– Raq! Jasna cholera! Co ty wyprawiasz?!
Kobieta rzuciła się, by ją powstrzymać, ale lęk przestrzeni natychmiast przypomniał o sobie. Straciła równowagę, a gdy podniosła wzrok, Raq była już kilka metrów dalej. Hełm z jej dłoni powędrował prosto w bezdenną przepaść.