Walentyn Bierestow

Zbiór początkowo oceniałem jako słaby. Pierwsza połowa opowiadań typowo - naiwne przekonanie o wielkości nauki w dobie zjednoczonego świata. Do tego brak jakiś szczególnych wizji s-f (ot, np. za 8 tysięcy lat dane wprowadza się na taśmie perforowanej ;)),liczne nielogiczności i sprzeczności. Potem jest jednak lepiej. Autorzy nie powielają założeń o podróży w kosmosie, lecz nawiązują z czytelnikiem kontakt, starają się stworzyć zaskakujące (przełom lat 50 i 60) i humorystyczne scenariusze - i trzeba przyznać udaje im się to. Mnie najbardziej zachwyciły "Cztery czurbałki" Razgaworowa - opowiadanie wprawdzie chaotyczne, a miejscami nawet sprzeczne - ale jednak emanuje z niego typowo rosyjski humor. Do tego pomysł również ciekawy. Dlatego też mam mieszane uczucia ustalając liczbę gwiazdek. Z jednej strony - niektóre opowiadania czytałem z obowiązku, z drugiej strony część z przyjemnością. Dlatego też ostatecznie 7/10 - nie jest to jednakże ocena całego zbioru, lecz jego drugiej połowy (pierwsza połowa dostałaby zapewne 5 gwiazdek).